Antroni - Ο γνωστός (τέως) επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος Νίκος Μπαντούνας

Γνωρίζω τον κ. Νίκο Μπαντούνα εδώ και πολλά χρόνια. Φανατικός αναγνώστης της εφημερίδας μας, συχνά-πυκνά φωτογραφίες του από διάφορες εκδηλώσεις και με υψηλά πολιτικά ιστάμενα πρόσωπα, γίνονται πρωτοσέλιδα.

Η γενναιοδωρία του επίσης είναι ευρύτατα γνωστή μέσα κι έξω από τον παροικιακό χώρο. Χρόνια τώρα βοηθά οικονομικά ευαγή ιδρύματα της Πολιτείας της Βικτώριας, εθνικοτοπικούς Οργανισμούς, νοσοκομεία, παροικιακά σχολεία, αθλητικά σωματεία, έτσι για ν’ αναφέρουμε μερικά.

Στη συνάντησή μας, προσπαθώ να βάλω σε τάξη τον φάκελο που έχω μπροστά μου με τις αμέτρητες επιστολές που πιστοποιούν την ενεργό του δράση. Χάνομαι. Το παρατηρεί και με καθησυχάζει λέγοντας ότι δεν χρειάζεται. Χαρτιά είναι. Τότε;

Ξενάγηση του Bob Hawke στο Όκλι

Τι είναι εκείνο που σε κάνει και βάζεις συνέχεια το χέρι στην τσέπη;

Από καιρό έχω συνειδητοποιήσει ότι κανένας δεν παίρνει τίποτε μαζί του. Άρα, όποιος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει για την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων και την κάλυψη ανθρώπινων αναγκών, ας το κάνει. Δεν είμαι δέσμιος των χρημάτων. Δεν έχω κάνει τα χρήματα σκοπό της ζωής μου. Απλά με σκληρή δουλειά έχω εξασφαλίσει οικονομική άνεση.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο χωριό Αντρώνι της Ηλείας. Είμαι το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Χρήστου και της Κωνσταντίνας και φοίτησα μέχρι την Δ’ τάξη στο Γυμνάσιο του οικισμού Πελόπιον, δίπλα από την αρχαία Ολυμπία. Γεννημένος το 1936, θυμάμαι κάποια κατάλοιπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αυτά που ακολούθησαν τον εμφύλιο. Μέλη και των δυο παρατάξεων προκαλούσαν επεισόδια. Όταν δεν έπαιρναν τις πληροφορίες που ζητούσαν, χτυπούσαν τους κατοίκους αλύπητα. Πιστεύω ότι όλα αυτά τραυμάτισαν και αποδυνάμωσαν καταλυτικά την πατρίδα μας και άνοιξαν το δρόμο στη μετανάστευση.

Έτσι κι εγώ στα 14 μου έφυγα από το χωριό και με λιγοστά δανεικά στη τσέπη, πήγα στο Τουρκολίμανο στον Πειραιά, όπου εργάστηκα ως σερβιτόρος. Θα πρέπει να ήταν το 1954 όταν κατάφερα να αγοράσω δυο κουστούμια και ένα ζευγάρι Καστοριανά παπούτσια.

Η ζωή στα καράβια;

Το 1956 μπάρκαρα στο καράβι «Χιώτης», που έριχνε άγκυρα πότε στον Καναδά πότε στην Αμερική και πότε στην Αργεντινή. Σε μερικά μέρη ξεμπάρκαρα και προσπάθησα να δημιουργήσω κάτι, χωρίς επιτυχία.

Ο Νίκος Μπαντούνας όμως έριξε άγκυρα στην Αυστραλία…

Σωστά. Στη Μελβούρνη ήλθα το 1982, όπου εργάστηκα για ένα διάστημα ως υπεύθυνος σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων της National Mutual και του Tullamarine Airport και τα απογεύματα ως καθαριστής. Σε τέσσερα χρόνια ξεκίνησα δειλά-δειλά τις δικές μου επιχειρήσεις και από τότε, όλα καλά.

Η φιλανθρωπία;

Η πρώτη μου επαφή ήταν με τον Οργανισμό Smith Family. Έκτοτε έχω γίνει οικογένεια με πολλούς.

Σε ένα από τα σημειώματα εντοπίζω ότι έγινες «Άγιος Βασίλης».

Το Δεκέμβρη του 2010 ένας ανεύθυνος οδηγός, παρέσυρε και τραυμάτισε τον σκύλο οδηγό της κ. Karen Hiam, που πάσχει από μυϊκή ατονία και είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο. Δυστυχώς, o οδηγός αρνείτο να πληρώσει το ιατρείο όπου νοσηλεύτηκε ο σκύλος και το θέμα έφτασε στην εφημερίδα της περιοχής μας, την Leader. Ε! λοιπόν, χωρίς να πάρω άδεια, φόρεσα την κόκκινη φορεσιά, τρόπος του λέγειν και αντικατέστησα για λίγο τον Father Christmas. Το ίδιο και με την μικρή Σαρλότ, που ονειρευόταν να περάσει μια μέρα στον Ζωολογικό Κήπο. Εντάξει και αυτό το τακτοποίησα.

Πώς προέκυψε η αγάπη και η συνεχιζόμενη υποστήριξη στο Εργατικό Κόμμα;

Είμαι μέλος του Εργατικού Κόμματος από το 1990. Διατηρώ άριστες σχέσεις με κορυφαία στελέχη του σε ομοσπονδιακό μόνο επίπεδο και εξακολουθώ να έχω προσωπικές σχέσεις και διασυνδέσεις, γέφυρες θα έλεγα, για πρόσβαση, όποτε υπάρχει θέμα με την εξουσία. Έτσι συναντήθηκα πολλές φορές και δείπνησα με τους πρωθυπουργούς Bob Hawke, Kevin Rudd και Bill Shorten. Και φυσικά τα λέγαμε κι ένα χεράκι. Οι ανάγκες της Ελληνικής παροικίας ήταν το πρώτο και κυριότερο θέμα μας. Πρώτο πιάτο θα έλεγα. Επίσης, είχα ιδιαίτερες σχέσεις με τον κ. Simon Grean, που εκλεγόταν για χρόνια στο Hotham, οποίος κατά τη θητεία του, μεσολάβησε για κρατική οικονομική βοήθεια στο Oakleigh Grammar και την Anna Burke, Speaker of the House of Representatives (πρόεδρος της Βουλής).

Ωστόσο, έχω τις καλύτερες σχέσεις με την κ. Claire O’Neil, που αντικατέστησε τον κ. Simon Grean. Είναι καλοσυνάτη και φροντίζει για την περιφέρειά μας.

Τελευταία, όμως, δημιουργήθηκε μια κόντρα με την Πολιτεία της Βικτώριας.

Μεγάλη θα έλεγα. Και ο λόγος είναι οι άδειες ταξί. Εκεί που πολλοί, ανάμεσά τους και συμπάροικοι, επενδύσαμε μεγάλα κεφάλαια σε αυτό τον κλάδο, η κυβέρνηση Άντριους μας «άδειασε». Μας πλήρωσε πενταροδεκάρες. Τόσο εγώ όσο και άλλοι, χάσαμε πολλά χρήματα.

Μιλήστε μας για την στήριξη στη Θεολογική Σχολή Αγίου Ανδρέα στο Σίδνεϊ.

Τον Δεκέμβρη του 2007, μετά από μια οικονομική βοήθεια στην Βιβλιοθήκη της Σχολής, επισκέφθηκα τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο και ξεναγήθηκα στους χώρους.

Εντυπωσιάστηκα από το θεάρεστο έργο που επιτελείται. Η ομογένεια χρειάζεται επειγόντως δίγλωσσους ιερείς.

Γνωρίζω ότι για πολλά χρόνια ήσασταν παράγοντας της Ελληνικής Κοινότητας Όκλι. Πώς διακόπηκε η σχέση σας;

Μυήθηκα στα κοινοτικά από τον πρώην πρόεδρο της Κοινότητας, Κώστα Μπαλτά. Έζησα έντονα τους αγώνες της Κοινότητας για εδραίωση και δικαίωση. Έλαβα μέρος σε πολλές γιορτές και γεύτηκα κομμάτι από τις επιτυχίες της. Τελευταία υπηρέτησα από τη θέση του ταμία. Το 2008 παραιτήθηκα για προσωπικούς λόγους.

Παραμένω όμως ένθερμος υποστηρικτής και αρωγός. Η Κοινότητα είναι το κέντρο του Ελληνισμού των νοτιοανατολικών προαστίων και το Oakleigh Grammar το καμάρι του Ελληνισμού. Όσο ζω θα την υπηρετώ στο μέτρο των δυνατοτήτων μου. Ξέρετε, όπως όλοι οι άνθρωποι, έχω κι εγώ το δικό μου τρόπο υπεράσπισης των απόψεων και πράξεών μου. Είμαι μαχητικός, κάτι που μερικοί το εκλαμβάνουν ως επιθετικότητα. Αντιθέτως. Έχω μεγάλο σεβασμό στον συνάνθρωπο έστω κι αν διαφωνώ. Τον προπερασμένο Ιούλιο, τηρώντας μια παλιά μου υπόσχεση στον μακαριστό π. Μουτάφη, πρόσφερα $10,000 για την αντικατάσταση των χαλιών της εκκλησίας.

Τελευταία πληροφορούμαι ότι χρηματοδοτείτε τη λειτουργία του Ελληνικού Σχολείου της Ενορίας Παναγίας Καμαριανής στο Red Hill. Ποια η σχέση σας με τον Κόκκινο Λόφο;

Η περιοχή γνωρίζει μια πρωτόγνωρη άνθιση. Πάρα πολλοί συμπάροικοι την έχουν επιλέξει ως τόπο μόνιμης κατοικίας τους. Αυτό το διαπιστώνει ο καθένας από την πληθώρα στην Κυριακάτικη λειτουργία. Αλλά και ο αριθμός των παιδιών που παρακολουθούσαν Ελληνικά ήταν κατά τη γνώμη μου, ικανοποιητικός. Δυστυχώς, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, το σχολείο διέκοψε τη λειτουργία του.

Ο Νίκος Μπαντούνας με τη σύζυγό του Γεωργία, τις θυγατέρες τους Κωνσταντίνα και Σοφία και τα εγγόνια τους Ελένη, Στεφανία και Στήβεν. Απουσιάζει η δισέγγονή τους Αμίρα (που σημαίνει πριγκίπισσα)

Ραγδαία και η ανάπτυξη στην περιοχή γύρω από το Όκλι. Πώς βλέπετε την αύξηση των τιμών των ακινήτων;

Θετικά. Όντως οι τιμές των ακινήτων και στα ενοικιοστάσια σε γενικές γραμμές είναι απλησίαστες. Για παράδειγμα από $600.000 που πουλιόταν ένα ακίνητο, φτάσαμε στα $1,3. Το ίδιο και στα ενοίκια. Λες και είμαστε στο Τούρακ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η περιοχή γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη.

Πώς βλέπετε την «κάθοδο» των νεομεταναστών;

Η ενσωμάτωση έγινε ομαλά. Όλα καλά. Κανένα πρόβλημα. Όλοι καλοδεχούμενοι. Ο ήλιος ανατέλλει για όλον τον κόσμο. Υπάρχει αρμονία στις σχέσεις των καταστηματαρχών και των εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους εργάζονται και σπουδάζουν συνάμα, και, ο κόσμος φαίνεται να απολαμβάνει αυτό που προσφέρουν. Το Όκλι, κατά γενική ομολογία, είναι μια «Μικρή Ελλάδα».

Το μήνα Νοέμβρη το Όκλι φιλοξένησε και φεστιβάλ. Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι εκείνο που ελκύει την μέση ηλικία και τη νεολαία;

Το Γλέντι που έγινε στις αρχές Νοεμβρίου από την Κοινότητα και το Oakleigh Grammar, πήγε κατά τη γνώμη μου πολύ καλά. Κόντρα στις άσχημες καιρικές συνθήκες, συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό νεολαίας. Το βλέπετε και μόνη σας. Είναι Σάββατο πρωί και όλα τα μαγαζιά είναι γεμάτα με πελάτες όλων των ηλικιών.

Όντως, η πλατεία του Όκλι σφύζει από παρέες και τα τραπέζια είναι φορτωμένα με πιάτα με το πρόγευμα και το αγαπημένο τους καφεδάκι. Όσο για τον συνομιλητή μου, ένα είναι σίγουρο. Κράτησε την ανθρωπιά του και την επιδεικνύει χωρίς τυμπανοκρουσίες και χειροκροτήματα. Οσάκις κάποιος ζητήσει τη βοήθειά του την προσφέρει απλόχερα. Πιστεύει ότι η φιλανθρωπία πρέπει να γίνεται εν κρυπτώ και εφόσον είναι αφοσιωμένος Χριστιανός, η αμοιβή έρχεται εξ ουρανών.
Του εύχομαι υγεία, προσωπική και οικογενειακή.