Το κείμενο αναφέρεται την εποχή του μεγάλου διχασμού και του εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους.
Η σύλληψη του Παλαιών Πατρών Γερμανού έγινε την 21η Ιανουαρίου 1825, ημέρα Τετάρτη, στην Ιερά Μονή Χρυσοποδαρίτισσας, της τότε επαρχίας Νεζερών Πατρών. Η Μονή της Χρυσοποδαρίτισσας τιμά το Γενέσιον της Θεοτόκου, και βρίσκεται όχι πολύ μακριά της σημερινής οδού Πατρών Καλαβρύτων δια μέσου της Χαλανδρίτσας. Βρίσκεται καθώς ανεβαίνουμε από Πάτρα προς Καλάβρυτα στο δεξιό μέρος κοντά στην λαγκαδιά στο ύψος του χωριού Καλάνιστρα και Κάλανος του σημερινού δήμου Νεζερών. Υπάγεται δε στην Μητρόπολη Πατρών.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Ασημάκης Φωτήλας ήταν με το σύστημα του Ζαϊμη κατά τον επερχόμενο εμφύλιο λίγο πριν μπαρκάρει ο Ιμπραήμ στον Μοριά. Ο Κωλέτης έστειλε τον Νικολέτο Σοφιανόπουλο από το Σωποτό να τον συλλάβει και να τον παραδώσει στον Γκούρα. Ο Νικολέτος αφού έφθασε με στρατιώτες κρυφά εξαπάτησε τους πατέρες του Μοναστηρίου και μπήκε μέσα με τους στρατιώτες του και συνέλαβε τον επίσκοπο Γερμανό που κρυβόταν εκεί. Αφού βασάνισαν σκληρά τους μοναχούς για να ομολογήσουν και ν’ αποκαλύψουν για ότι πολύτιμο είχαν στο Μοναστήρι, πήραν όλα τα χρήματα και τα τιμαλφή και τον επίσκοπο και έφυγαν προς άγνωστο κατεύθυνση, ώστε να μην ξέρουν οι μοναχοί την πορεία τους.. Ο Σοφιανόπουλος θεώρησε καλόν να μην περάσει από τα χωριά της Πάτρας φοβούμενος τους Ζαϊμικούς φίλους του επισκόπου, αλλά να πάει δια μέσου του Ωλενού και των χωριών της Ηλείας ώστε να τον παραδώσει στο κάστρο στο Χλεμούτσι.
Με την συνοδεία του ο Σοφιανόπουλος έφθασε σε μια απόρθητη σπηλιά και κρύφθηκε ανατολικά στο χωριό Δροβολοβόν για δυο ημέρες ώστε να δει τις αντιδράσεις των φιλογερμανών και Ζαϊμικών.
Εκεί ο Σοφιανόπουλος υποχρέωσε τον επίσκοπο να γράψει γράμμα στην αδερφή του Χρυσαυγήν, ότι τα πράγματα «έχουν καλώς». Ανάγκασαν δε τον επίσκοπον ν’ ακολουθεί δεμένος πίσω από ένα μουλάρι, πεζός κατά το μέσον του Χειμώνα μέσα στα χιόνια και τις λάσπες.
Οι στρατιώτες του Σοφιανόπουλου έβλεπαν τον αρχιερέα να βασανίζεται και μερικοί εξ’ αυτών τον πλησίαζαν και ζητούσαν συγχώρηση και τον ασπάζονταν.
Η πορεία ήταν: Αναχώρηση στις 22 Ιανουαρίου 1825 από Χρυσοποδαρίτισσα - Χάνι Παπαντώνη – Βλασία – Κρύα Βρύση – Κουτσουλάρι Βρύση (μέσον ανατολικής πλευράς Ερυμάνθου), πρόποδες όρους Γκολέμη – Καπρίβαινα (έδρα του Ερυμάνθιου κάπρου) – Δροβολοβόν (δια μέσου του χωρίου Καμενιάνων).
Διάσελον (τοποθεσία) – Τρανά Δέντρα (τοποθεσία) – Κερέσοβα – Λειβάρτζι – Χόζοβα – Τριπόταμα - Δίβρη.
Δίβρη (αναχώρηση 28 Ιανουαρίου) – Διοφάνη Χάνι – Καλλιμάνι (οικισμός) – Σφακοβούνι – Κατσαρού ( όπου ζήτησε και έκανε τρισάγιο στην μνήμη του ήρωα Γιώργη Γιαννιά που έπεσε στη θέση αυτή το 1821 πολεμώντας άνισα τους Λαλαίους Τούρκους).
Κακό Λαγκάδι (τοποθεσία) – Πανόπουλου Χάνι - Μαραγκέϊκα Χάνια - Μπουρντάνου (Βουλιαγμένη) – Σιμόπουλο – Ποτάμι Κούλουγλι (Οινόη) – Δελήμπαλι (Εφύρα) – Γιάννη Τζαμί (Ωραία) – Καλαθά – Δάμιζα (Δάφνη) – Παλιόπολις (Ήλιδα) – Γαλούπι (οικισμός) – Μπουχιώτι (Αυγείον) – Κελεβή (Κόροιβος) - Γαστούνη.
Ο Γερμανός αγανακτισμένος από την συμπεριφορά του Σοφιανόπουλου, επικαλέσθηκε την Θείαν Δίκην και μεταξύ των άλλων κατάρων όπου επικαλέσθηκε είπε και την κατάρα: Να ρέψει ο Σοφιανόπουλος και αυτός και τα σωθικά του.
Ο Σοφιανόπουλος σαν έφθασε στην Γαστούνη παρέδωσε τον Γερμανό στον στρατηγό Γκούρα που ήταν στην πόλη αυτήν. Μετά την παράδοση του Αρχιερέα ο Σοφιανόπουλος ανέβηκε στο Χλεμούτσι διότι είχε διορισθεί εκεί φρούραρχος (ήταν το αντάλλαγμα της σύλληψης και μεταφοράς του Γερμανού στο Χλεμούτσι). Μετ’ ολίγον αρρώστησε βαριά πάσχων από ασταμάτητη αιμορραγία και σάπισαν τα εντόσθιά του και εφόσον έρεψε μετά από δυο ημέρες πέθανε. Οι στρατιώτες είδαν σαν θαύμα τον θάνατον του Σοφιανόπουλου και άρχισαν να εξυμνούν και να διαδίδουν για την Αγιότητα και την θέληση του Παλαιών Πατρών Γερμανού.
Ο Γεώργιος Δράκος Σουλιώτης, οπλαρχηγός όταν έμαθε την σύλληψη του Γερμανού, πήγε κατευθείαν στον Γκούρα και βρίζοντας τον για την συμπεριφορά του κατά τον αγωνιστών και παρά λίγο να χρησιμοποιήσει τα όπλα κατάφερε και έπεισε τον Γκούρα όπου ελευθέρωσε τον Γερμανό.
Ένα ανέκδοτο δημοτικό τραγούδι που κατόρθωσα να περισώσω και να καταγράψω μας δίνει μια εικόνα των ¨δεινών¨ του Γερμανού κατά την μεταφορά του, αλλά και το κλίμα που επικρατούσε μεταξύ των φρέσκο – ελευθερωμένων Ελλήνων.
ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ
(Άιντε) Εσείς πουλιά πετούμενα, περήφανα πουλιά μου
(Ωρέ) μην εί- καλέ μην εί-δατε τον Γερμανό, τον καπετάν –Δεσπότη;
(Άιντε) ούτε σε διάβα φάνηκε μαυδέ σε μοναστήρι
(Ωρέ) -Εχτές προ- καλέ προ-χτές τον είδαμε, εκεί στου Καλλιμάνι
μουλάρια τον σέρνανε και ρόντα* τον τραβούσε
στο Χλιμούτσι, τράβαγαν στα έρμα τα μπουντρούμια
κι όντες τον ρωτήξαμε μας είπε ένα τραγούδι:
(Άιντε)-«Οι φίλοι φι-καλέ οι φίλοι φι-δια γίνονται και οι κουμπάροι αστρίτες
και οι καλοί γειτόνοι σου, κολοβές οχίτσες
όπου σταθείς, όπου βρεθείς, τηράνε να σε φάνε».
Ρόντα = Απόσπασμα χωροφυλάκων
Το έλεγε η Ελένη Λυκοτόμαρου, μακαρίτισσα τώρα, από τον οικισμό Καλλιμάνι, οικισμός επάνω στην οδό Χάνια Πανόπουλου προς Δίβρη
ΤΟΥΤΟΥΝΗΣ ΗΛΙΑΣ
Πηγή:Νικολάου Παπαδόπουλου Πρωθιερέας
Γερμανού Παλαιών Πατρών ανέκδοτα. Αθήνα 1969 Σελίδα 44