Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Πύργος 4 Αυγούστου
Ένας ένας παρέρχονται οι επιζώντες άνδρες της ηρωικής εποχής του αγώνος επισύροντες τον θαυμασμόν μας, αλλά συγχρόνως εμβάλλοντες εις τας ψυχάς μας την απογοήτευσιν, διότι δεν δεν βλέπομεν την άμιλλαν των απογόνων εν τω κοινωνικώ και εθνικώ στερεώματι.
Εκατοντούτης περίπου την ηλικίαν, σεβαστός πρεσβύτης Πύργιος γεννηθείς κατά τον μακραίωνα του έθνους ημών χειμώνα, λείψανον της εποποιίας του 1821, εις των οιχομένων ανεπιστρεπτεί λασιοστέρνων αδαμάστων ανδρών της εθνικής εποχής, απεβίωσε χθες ο Ευστάθιος Μπαντούνας.
Μεγάλο τέκνο της εποχής εκείνης δεν εθήλασεν εις μάτην το γάλα της μητρός του, αλλά εδείχθη αντάξιος τεθέν υπό την σκιάν του Χριστού και εμφορούμενον τα δόγματα της πίστεως και φιλοπατρίας ηγωνίσθη υπέρ Αυτού και της Ελευθερίας. Εις πλείστα μέρη είχεν αντικρύσει το πυρ των μαχών αγωνισθείς εκ του συστάδην προς τους προαινίους εχθρούς της ημετέρας φυλής, ατρόμητος δε, ριψοκίνδυνος, εκτιθέμενος ακαθέκτως εις τας σφαίρας των Οθωμανών είχεν δημιουργήσει φήμην αρρενωπού πολεμιστού, του οποίου η σιδηρά χειρ και τα θαρραλέα κτυπήματα είχον ποτίσει με άφθονο αίμα το έδαφος της πατρίδος του.
Όταν μέσω των κακουχιών και των ωδίνων μετά 7ετείς δαφνηφόρους αγώνες ανέτειλεν η ημέρα της ελευθερίας αρρενωπός και ακμαίας ο Μπαντούνας αποκατεστάθη ενταύθα και έζη ησύχως εις την παρά τον Άγιον Αθανάσιον οικίσκον του μνήμων των παλαιών ένδοξων ημερών, όταν πολλοί των νεωτέρων εν οις και χαράτων τας γραμμάς ταύτας μετέβαινον και ήκουον από του στόματος του εσχάτοις ως εκ βάρους της ηλικίας ………..…γέροντος διαφόρους διηγήσεις μαχών και πολέμων, ιδίως των διαδραματισθέντων εν τη ημετέρα επαρχία. Εκεί το βάρος των ετών τον έκλινεν υπό το δρέπανον του απεσταλμένου του Μονάρχου του σύμπαντος.
Μέχρι της τελευταίας στιγμής διετήρει τας αισθήσεις ακεραίας μη πτοούμενος προ του θανάτου.
Περιστοιχιζόμενος υπό των τέκνων του και των πολυάριθμων συγγενών του εξέπνευσεν εν γαλήνη μειδιών ω: σβέννυται εν ευδία νηνέμω ατμοσφαίρα διαυγής ημέρα. Ο μεταστάς διεκρίθη δια τας πολλάς αυτού αρετάς, ας μετεφύτευσεν εις τα τέκνα, άτινα εγκαταλείπει. Ο νεκρός του ετάφη μετά μεγαλοπρεπείας και επιβλητικότητας πλείστου κόσμου ακολουθήσαντος μέχρι του τάφου, όπου θα υπνώττη τον αιώνιον ύπνον ψυχή ηρωική και γενναία.
Νεολόγος 5.08.1902