Ανεπάντεχο το θλιβερό νέο του θανάτου του φίλου και συνδημότη Γιώργου Κοσμόπουλου από τα Ολύμπια.
Ξεκίνησε την ζωή του με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, να εργάζεται ως φωτορεπόρτερ σε μεγάλα πρακτορεία και εφημερίδες και αυτή του την αγάπη την κράτησε ως το τέλος. Όλα άλλαξαν τεχνολογικά στην φωτογραφία αλλά ο Γιώργος εκεί, εξακολουθούσε να «παίζει» και να δημιουργεί με το παραδοσιακό φιλμ στον σκοτεινό θάλαμο με τα χημικά.
Δεν θα ξεχάσω τις εξαίσιες φωτογραφίες με θέμα την νεροτριβή της Ορεινής (Μοστενίτσας) που προορίζονταν για το περιοδικό «Δίβρη» αλλά και του Σκυλοκέφαλου και Κυνοβιάρχη από το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στο Αντρώνι όπου από εκεί άρχισε και η γνωριμία μας.
Τον συναντούσα όμως και σε εκδηλώσεις της Ηλείας και τα καλοκαίρια στο κέντρο στα Ολυμπία, απέναντι από τον πλάτανο, στο εστιατόριό του με το όνομα «Σώκρατες».
Μού έλεγε χαριτολογώντας: «Εγώ με την φωτογραφική και εσύ με την κάμερα θα πάρουμε την Πόλη...».
Περισσότερο όμως μας ένωσε η κοινή μας αγάπη για τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό.
Στις συζητήσεις μας ήταν «ποταμός» γνώσεων και η κουβέντα περιστρέφονταν κυρίως στην ιστορία, την λαογραφία αλλά και γενικότερα στα της Ηλείας. Ατέλειωτες όμως ήταν τους χειμώνες και οι τηλεφωνικές συνομιλίες μας.
Ήμουν κοντά στην εκδοτική του προσπάθεια το 2011, με την πολυτελή έκδοση του περιοδικού «ΚΟΤΙΝΟΣ» που κυκλοφόρησε στα Ηλιοστάσια και στις Ισημερίες. Θυμάμαι μάλιστα και το πρώτο τεύχος που επέμεινε να είναι αφιερωμένο στους επτά Καλλικρατικούς δήμους.
Όμως, όπως σε όλο τον ελλαδικό χώρο έτσι και στην Ηλεία, δημοκρατικές και ασυμβίβαστες φωνές σαν του Γιώργου δεν προωθούνται, αντίθετα διώκονται.
Θυμάμαι και τα πρώτα του βήματα στο διαδίκτυο, είχε «μεθύσει» από ενθουσιασμό κυρίως με την σελίδα «ΕΝΔΥΜΙΩΝ» που ήταν περήφανος κυρίως με τις αρχαιοελληνικές του αναρτήσεις.
Ως ιστοριοδίφης δημοσίευσε αξιόλογα ιστορικά, και λαογραφικά άρθρα όπως:
-«Το ιστορικό σχολείο Πύργου»,
-«Ο Άγιος Χριστόφορος ο σκυλομούρης από το Αντρώνι 2014»,
-«Η καταστροφή της Ελευσίνας από τους χριστιανούς...»,
-« Παναγιώτης Κολοκοτρώνης 1836-1893...» (Εξώγαμος γιός του Γέρου με την καλόγρια Μαργαρίτα Βελισσάρη),
-«Ο Ναός της Εφεσίας Αρτέμιδος…»,
-«Η ιερά εξέταση…»,
-«Ο αγέλαστος Χριστός…»,
-«Ο ανύπαρκτος σατανάς…»,
-«Το ιστορικό της αεροπορικής μεταφορας του Αγίου φωτός…»,
-«Εωσφόρος και Έσπερος…»,
-«Η λατρεία του σκυλομούρη και θαυματουργού Αγίου Χριστόφορου στην Ορεινή Ηλεία» (Αντρώνι, Δίβρη),
-«Ο αφορισμός των κλεφτών…»,
-«Το Κάστρο της Οχιάς…»,
-«Η νεροτριβή της Μοστενίτσας» και πολλά άλλα.
Τελευταία και ενόψει της επετείου της επανάστασης του 1821, διερευνούσε τη συνεισφορά των ανθρώπων των χωριών μας στην επανάσταση και τον σκοτεινό ρόλο των κοτζαμπάσηδων.
Στην συλλογική προσπάθεια για την ανάδειξη του Αρμακιανού Σπηλαίου στην Ορεινή Ηλεία χωρίς καμία πρόσκληση ήταν εκεί, παρών.
Ο Γιώργος θα παραμείνει στη μνήμη μου ως ένας καλός φίλος, ακέραιος χαρακτήρας, εξαιρετικός συζητητής που αντιμετώπιζε όλα τα ζητήματα με σοβαρότητα και με το δικό του ιδιαίτερο χιούμορ που ορισμένες φορές γινόταν και καυστικό όταν σχολίαζε την πολιτική και θρησκευτική εξουσία.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του!
Καλό του ταξίδι!
Κώστας Παπαντωνόπουλος Οκτώμβρης 2022
Από τις δημοσιεύσεις στην σελίδα www.antroni.gr
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ’’ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ’’
Νεροτριβή στην Ορεινή (Μοστενίτσα)
ΦΩΤΟ: Γ. Σ. ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΡΕΕΣ (ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΣ, ΑΝΤΡΩΝΙ)
ΦΩΤΟ: Γ. Σ. ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΡΕΕΣ (ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ, ΑΝΤΡΩΝΙ)
Δείτε εδώ το άρθρο
Σχόλια στο fb:
Σωτήρης Σωτηρόπουλος
Ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος που άφησε το δικό του αποτύπωμα....
Οραματιστής και ασυγκράτητος αρχαιολατρης . Δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια...