Τα κάλαντα που τραγουδούσαν τα παιδιά είχαν και έχουν ως απώτερο σκοπό να μαζέψουν χρήματα. Σ’ όσους δεν τους άνοιγαν την πόρτα, για να τους δώσουν χρήματα ή και να τα φιλέψουν κάτι, σ’ αυτούς κρατούσαν μια προσωρινή κακία. Υπήρχαν όμως και παιδιά που συνέθεταν ποιηματάκια και τραγούδια, ώστε να σατιρίσουν αυτούς τους ανθρώπους. Ένα από αυτά είναι και το παρακάτω που ο τραγουδοποιός με τον δικό του τρόπο, λόγω του θυμού του που δεν του άνοιξαν την πόρτα την ώρα που έλεγε τα κάλαντα, σατιρίζει όλη την οικογένεια:

Αν τολμάτε κι εσείς μην τους ανοίγετε την πόρτα και θα τα ακούσετε ως αρμόζει!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ....!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, κακή μας διαβολοχρονιά,
κι αρχή καλός μας χρόνος, μας έφαγε ο φθόνος.
Άγιος Βασίλης έρχεται μ’ ένα μουλάρι άσπρο
βαστάει και στην πλάτη του ένα μεγάλο τράστο.
Να βάλει μέσα τα ψωμιά, κι ούλες τις τηγανίτες,
φιλέματα και γλυκά να φάνε οι παλιοκοπρίτες.

Μια βόλτα πάνω από το Καλλιμάνι στις 30 Αυγούστου 2022 Πάγαινα για την Γιάρμενα στον κολλητό μου και κοντοστάθηκα εκεί στην διασταύρωση της Μπαρμπότας και σήκωσα ένα διάολο που το λένε ντρον. Τώρα τι δουλειά έχω από τα βάθη της θάλασσας στα ύψη; Θα το δείξει το αποτέλεσμα…!

Μικρός οικισμός χτισμένος επί της «Ε.Ο. 111» στις νότιες υπώρειες του Αστρά, (διακλαδώσεις του Ερυμάνθου) σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων. Αποτελεί μαζί με την Μπαρμπότα  οικισμό της Τ.Κ. Λαμπείας του καλλικρατικού δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

Η περιοχή όμως μας είναι γνωστή και λόγω των πηγών της από την αρχαιότητα. Βρέθηκε πήλινος αγωγός κοντά στο Κροϋφίκου προερχόμενος από το Καλλιμάνι που ύδρευε τον Αρχαίο Λασιώνα.

Από το Καλλιμάνι πέρασε και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σιδεροδέσμιος όταν τον συνέλαβαν την 21η Ιανουαρίου 1825, ημέρα Τετάρτη, στην Ιερά Μονή Χρυσοποδαρίτισσας. Ανάγκασαν τον επίσκοπον ν’ ακολουθεί δεμένος πίσω από ένα μουλάρι, πεζός κατά το μέσον του Χειμώνα μέσα στα χιόνια και τις λάσπες. Από την Δίβρη (αναχώρηση 28 Ιανουαρίου) – Θεοφάνη Χάνι – Καλλιμάνι (οικισμός) – Σφακοβούνι – Κατσαρού κλπ.

Το www.antroni.gr σας εύχεται Χρόνια πολλά και το νέο έτος να σας φέρει  αγάπη, υγεία και ειρήνη σε σας και σε όλο τον κόσμο.

Επιμέλεια καταγραφή Ηλίας Τουτούνης
Κωλοκούμπι στην ντοπιολαλιά μας λέγαμε κάθε κάθισμα, που κάθεται ο άνθρωπος σε όποιο σχήμα κι αν έχει και όποια ονομασία του έχουν δώσει. Η λέξη είναι σύνθετη από το κώλος και ακουμπάω ή κάθομαι.
Κωλοκούμπι είναι το σκαμνί, η καρέκλα, η πολυθρόνα, το τσουκάρι, το αγκωνάρι, ο καναπές, ο πάγκος, παγκάκι, το κούτσουρο, το λιθάρι (κωλολίθι), το τσούμπι, το στρουγκολίθι, το μαξιλάρι, μισόγιομα σακιά, η σέλα, το σαμάρι, σπιτολίθι, πεζούλι, η πλάτη των μεγάλων ζώων, κερκίδες, σκαλοπάτια, στασίδια, κρεβάτια, κι άλλα διάφορα αντικείμενα που ήταν πρόσφορα για κάθισμα και κάθε είδος που το χρησιμοποιούμε για να καθόμαστε.
Το σκαμνί λατινική scamnum, είναι μια ξύλινη κατασκευή από σανίδια. Για να κατασκευάσουν ένα σκαμνί χρειάζονταν πέντε σανίδια και λίγες πρόκες. Υπήρχαν τα κοντασκάμνια τα κουτσοσκάμνια τα ψηλοσκάμνια και τα μακρυσκάμνια, και παρασκάμνια δηλαδή οι πάγκοι.
-Το σκαμνί όταν το έβαζαν ανάποδα χρησίμευε και ως εργαλείο να βάζεις μικρά στερεά αντικείμενα και τρόφιμα.
Οι νοικοκυρές έφτιαχναν μικρά μαξιλαράκια διπλά ταπητάκια κουρελούς, τα λεγόμενα σκαμνοσκούτια και τα έβαζαν επάνω στα σκαμνιά για να είναι πιο μαλακό και άνετο το κάθισμα.