Γράφει, ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος
ΑΦΙΈΡΩΜΑ
Οφειλόμενο,
Στη ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
ΑΡΓΥΡΗ ΠΕΤΡΟΝΩΤΗ, κατά κόσμον Μαστρ' Αργυρη (όπως ήθελε και όπως τον αποκαλούσαν γνωστοί και φίλοι)...
Πριν λίγες μέρες ο Αργύρης Πετρονώτης στα 99 του χρόνια πέρασε την Αχερουσία Λίμνη εν τιμή και δόξη και μπήκε στο πάνθεον της αιωνιότητας.
Πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι έγραψαν στον Τύπο και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το τεράστιο έργο που άφησε σε όλους τους τομείς της Δημόσιας και Κοινωνικής ζωής της χώρας μας.
Κυρίως του "ανέπεμψαν" ύμνους και αίνους οι μαθητές του στο ΑΠΘ ως Καθηγητή της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής που όπως λέει μια μαθήτρια του (βλ. κατωτέρω τελευταία 15η φωτογραφία) "κρέμονταν από τα χείλη του". Και βέβαια οι απανταχού μύστες της "Πέτρας", από τους ταπεινούς μαστόρους μέχρι τον ανθό της Επιστημονικής Κοινότητας.
Και ως εκ τούτου παρέλκει η οποιαδήποτε δική μου ταπεινή αναφορά.
Θεωρώ όμως χρέος μου να αναφερθώ στην ΓΝΩΡΙΜΙΑ μου με αυτή την σημαντική προσωπικότητα που ήταν εντελώς τυχαία, αλλά εκ συγκυριών εξελίχθηκε σε μια σπουδαία και τιμητική για μένα περίοδο της ασήμαντης ζωής μου.
Εν τάχει:
1. Το έτος 1979 τον γνώρισα ως εκδότης του Περιοδικού μας "ΔΙΒΡΗ" που με δέχτηκε σαν να με γνώριζε χρόνια και μου παραχώρησε άλμπουμ φωτογραφιών ανεκτίμητης αξίας. Ήταν φωτογραφίες που ο ίδιος είχε βγάλει σε περιοδεία του το έτος 1956 (!) στην πλέον Ορεινή Ηλεία, με εντολή του Υπουργείου Πολιτισμού. Η περιοδεία του έγινε πεζή ή πάνω στο μουλάρι σχεδόν σε όλα τα χωριά μας.
2. Μεταξύ αυτών των φωτογραφιών οι σπουδαιότερες (που βλέπετε κατωτέρω) ήταν
α) από τα Τσίπιανα, όπου φωτογράφησε την πόρτα του θρυλικού καπετάνιου του 1821 Παναγή Μπελογιάννη (Τουρκοπαναή), με το οικόσημο της οικογένειας στο υπέρθυρο. 
β) από το Πορετσό, όπου φωτογράφησε το πανάρχαιο ιστορικό Μοναστήρι της "Παναγίας της Πορετσάνισσας".
Και οι δύο φωτογραφίες έγιναν εξώφυλλο στα πρώτα τεύχη του περιοδικού μας "ΔΙΒΡΗ" .
3. Έκτοτε αυτή σπουδαία προσωπικότητα μας έκανε την μέγιστη τιμή (δίδοντας στο έντυπο μας, ξεχωριστό κύρος) να γίνει συνεργάτης του περιοδικού μας και δημοσίευσε πολλές Επιστημονικές εργασίες του. Όπως π.χ. "Η ΠΑΛΑΙΑ ΜΟΝΗ ΝΟΤΕΝΑΣ" , "ΟΙ ΔΙΒΡΑΛΗΔΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ" (Διβριώτες από την Δίβρη που βρίσκεται στα σύνορα Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας (όχι εκείνη της Δίβρης Βορ. Ηπείρου) και άλλα πολλά.
4. Όλα αυτά τα 44 χρόνια της ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ μας, πάντα υπήρχε μεταξύ μας αλληλογραφία (που φυλάσσουμε ως κόρην οφθαλμού) με υψιπετή περιεχόμενα και τα "κόκκινα χαρακτηριστικά καλλιγραφικά" γράμματα με επισημάνσεις (δείτε δείγμα στις κατωτέρω φωτογραφίες).
Κυρίως πάντα αναφερόταν στην συμβία μου Μ-ΑΣ που την θαύμαζε απεριόριστα για τα βιβλία της, την Ανθρωπιστική, Ειρηνιστική και Αγωνιστική δράση της.
5. Τέλος ο Μαστρ' Αργυρης Πετρονώτης πριν δύο χρόνια όταν εξέδωσε το καταπληκτικό τελευταίο βιβλίο του (με την επιμέλεια της σπουδαίας συνεργάτιδάς του κ. Ζιζής Σαλίμπα -Εκδόσεις "Θίνες") "ΟΙ ΡΟΟΚΡΉΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΊΑΣ" , μου ζήτησε και περιέλαβε μέσα και την δική μας στη Δίβρη κρήνη (βρύση) "Πάνω Γαβροβίκος" με κολακευτικά και τιμητικά λόγια και το ιστορικό της (ως γνωστόν η Δίβρη στην αρχαιότητα ήταν μέρος της Αρκαδικής Αζανίας).
Ο αξέχαστος Μαστρ' Αργυρης είχε ένα όνειρο που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Να έρθει στην Δίβρη να μελετήσει τα παραδοσιακά κτίρια της και τις κρήνες της και προ παντός να επισκεφτεί το θρυλικό "Διαβολογιόφυρο".... Δυστυχώς το όνειρο έμεινε, λόγω κωλυμάτων που παρουσιάζονταν.....
ΣΗΜΕΊΩΣΗ
Αφού δείτε τις φωτογραφίες.
Και για όποιον (φιλίστορα ή απλό περίεργο και φιλαναγνώστη) έχει διάθεση, μπορεί με λίγη προσπάθεια να αναγνώσει την εκτεταμένη Ανακοίνωση για το παλιό Μοναστήρι της "Παλαιάς Παναγίας της Νοτενάς" που έχει πολύ ενδιαφέρον.
 |