Antroni - Λασιών Ιστορία

Στο κέντρο της Αρχαίας Φολόης, της σημερινής Κάπελης, ονομαστή και αξιόλογη πόλη της Ακρώρειας ήταν ο Λασιών (-ωνος) και από τον Πολύβιο Λασίων (-ωνος) παραγομένη από τον Λάσιο ο οποίος ήταν ένας από τους μνηστήρες της Ιπποδάμειας, που νικήθηκε στην Αρματοδρομεία από τον Οινόμαο και στην συνέχεια σκοτώθηκε όπως όλοι, εκτός από τον Πέλοπα.

Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του ήταν οι Αχαιοί, οι οποίοι ήταν συγγενείς με τους Αρκάδες, τους Πελασγούς και τους Αιολείς. Ήταν αναμεμειγμένοι με τους προέλληνες κατοίκους της περιοχής, καθώς και με άλλα ελληνικά φύλα από τη Θεσσαλία, την Αιτωλία, τη Λοκρίδα, την Αττική, τη Βοιωτία, τη Μ.Ασία και την Κρήτη (αποτελούσαν τους Ομηρικούς Εποιούς).

^{_{Χτισμένο μάρμαρο σε παλιό σπίτι στο Κούμανι με την επιγραφή:}}

^{_{«ΙΠΠΟΝΙΚΟΣ ΑΡΙΣΤΟΛΑΪΔΑΣ ΙΠΠΕΙΑ».}}

^{Ο Λασιών βρισκόταν μεταξύ Κουμανέικης Γκούρας (θέση Κούτι)-Αγ. Παρασκευής -Λακανάστας και Χάνι του Μπάμπη κατά μήκος του δρόμου κοντά στο Καλιμάνι, ανατολικά του Αντρωνίου και βόρεια του Κούμανι. Το κάστρο της πόλης, το οποίο ανακάλυψε κ}^{αι περιέγραψε ο Welker το 1842, είναι χτισμένο στη μεγαλοπρεπή θέση (φτιαγμένη από την φύση της να χρησιμεύει σαν φρούριο), που επέλεγαν οι αρχαίοι πρόγ}^{ονοί μας μεταξύ δύο συμβαλλομένων ποτ}^{αμών. Η θέση αυτή είνα}^{ι γνωστή ως (βράχος) Κούτι ή Παλιόκαστ}^ρο.

^{Άλλοι αρχαιολογικοί χώροι της πόλης βρίσκονται στο Κα}^λιμ^{άνι στη Λακανάστα}^{και στη διαδρομή Κρο}^ϊφ^{ύκου-Κούτι.}

^{Το κυρίως οχυρό βρίσκεται στην ανατολική πλευρά που ήταν και η είσοδος στην πόλη, διότι οι άλλες πλευρές κατεβαίνουν κοφτά και απότομα προς τον Κοκκαλάκι από την πλευρά του Αντρωνίου και την Κουμανέϊκη Γκούρα, παραποτάμους που σε οξεία γωνία ενώνονται στην Λίμνα και σχηματίζουν}^{τον Ομηρικό Σελλήεντα ή Πηνειακό Λάδω}^{να, π}^{ου είναι παραπόταμος το}^{υ Πηνειού.}

^{Τα ποτάμια που πηγάζουν από τις παρυφές του Ερυμάνθου στο Διβριέϊκο, στην Μπαρμπότα, στο Καλιμάνι, στο}^{υ Κροϊφίκου, στην}^{Κουμανέικη Γκούρα, σ}^{την Αντρωνέικη Γκούρα. Κ}^{ατά τον Όμηρο (Ιλ.0,531) το βουνό που}^{πηγάζει ο Σελλήεις ή Λάδων λέγεται Λασιώ}^ν.

^{Η θέση της πόλης μέχρι και τα μέσα του 18ου αιώνα δεν ήταν γνω}^{στή. Ο Διόδωρος (ΙΕ 77) εσφαλμένα την αποκαλούσε «Πόλιν και}^{φρούριον της Τριφυλίας» και ο Στέφανος Βυζάντιος «Πόλιν και Φρούριον Τριφυλίας ή Ήλιδος». Το τελευταίο και σπουδαιότερο είναι η επεξήγηση ή επιτυχής διόρθωση, όσα περί Εφύρας είχε πει ο Στράβων ¨επιθαλαίωνας¨ (το σωστό είναι «επί Λασιώνας»).}

^{Για τον Λασιώνα έγραψε λίγα και ο Κούρτιος (πελ.Β΄, 106, σημ.4),ο Bursian (γεωγρ. αρχ. Ελλάδας B΄σελ.306), ο Bischer, o Boblaye και άλλοι.}

^{O Λασιών και οι άλλες πόλεις τις Ακρώρειας δεν είναι γνωστό πότε χτίστηκαν.}

^{Κατοικήθηκε στην αρχή από Αρκάδες λόγω της θέσης της και αργότερα περιήλθε στην Ηλεία κατά την κάθοδο των Ηρακλειδών.}

^{Ο Λασιών δεν μνημονεύεται στις μυθολογικές παραδόσεις, ούτε από τους προϊστορικούς ποιητές. Μεταγενέστερος ποιητής των Διονυσιακών (ΙΓ 288) ο Νόνος λέει ότι: «Αρισταίος ο υιός Φοίβου και Κυρήνης ο ακολουθήσας τον Διόνυσον εν τη κατά των Ινδών εκστρατεία ως ηγεμών των Αρκάδων έλαβε μεθ'εαυτού στρατιώτας και εκ Λασιώνος». Αυτό μας γνωστοποιεί ότι η πόλις υπήρχε επί Νόνου.}

^{Το 748 π.χ. ο Φείδων βασιλιάς του Άργους, που πρώτος έκοψε νομίσματα στην Αίγινα, όταν κυρίεψε τον Λασιώνα, έφερε το θησαυροφυλάκιο του για ασφάλεια στο φρούριο.}

^{Το 402-400 π.χ. στον Ηλειοσπαρτιατικό πόλεμο οι Ηλείοι παραχωρούν τον Λασιώνα και τις άλλες πόλεις της Ακρώρειας στον Βασιλιά Άγη της Σπάρτης και αυτός με την σειρά του τους παραχωρεί στους συμμάχους του Αρκάδες.}

^{Ο μεταγενέστερος Διόδωρος (20μ.χ.) διαφωνεί προς τον Ξενοφώντα και τον Παυσανία ότι στον πόλεμο ήταν ο άλλος βασιλιάς της Σπάρτης, Παυσανίας (όχι ο Άγης) ο οποίος με 4000 στρατιώτες έρχεται δια μέσου της Ψωφίδας (Τριπόταμα-Δίβρη) ή από την Θέλπουσα (Τουμπίτση). Καταλαμβάνει με έφοδο τον Λασιώνα και τις άλλες πόλεις της Ακρώρειας Θραιστόν, Ευπάγιον και Οπούντα όπου κατεβαίνει και κυριεύει την Ηλιακή Πύλο.}

^{Το 400 π.χ. ο Λασιώνας μένει ελεύθερος.}

^{Το 395-387 π.χ. οι Λασιώνιοι, οι Ακρώριοι, οι Ηλείοι και οι Τριφύλιοι συμμαχούν με τους Λακεδαιμόνιους κατά των Θηβαίων και λαμβάνουν μέρος στην μάχη της Κορίνθου με 3000 στρατό το 394 π.χ. (Ξεν. Ελλ. IV,2,16).}

^{Το 370 προσχωρεί στην Αρκαδική συμμαχία.}

^{To 365 την παίρνουν πάλι για λίγο οι Ηλείοι με ολιγαρχική κυβέρνηση και έρχονται σε ρήξη με τους Αρκάδες (Ηλειοαρκαδικός πόλεμος από πείσμα γιατί οι Ηλείοι δεν εισήλθαν στην Θηβαϊκή συμμαχία), όπου ορμώμενοι από την Ψωφίδα εισβάλλουν στην Ακρώρεια και κυριεύουν τις πόλεις της εκτός του Θραυστού.}

^{Κατακτιέται πάλι από τους Ηλείους, που διακηρύσσοντας τα δικαιώματα που είχαν στην Ακρώρεια, επιτίθενται αιφνιδίως και ανακαταλαμβάνουν τον Λασιώνα και την Ακρώρεια .}

^{Μετά από σκληρές μάχες επικρατούν οι Αρκάδες που κυριεύουν την Ακρώρεια εκτός του Θραυστού, φθάνουν μέχρι την Ολυμπία και την Ηλειακή Πύλο, τους λεηλατούν και φεύγουν (Ξεν. Ελλ.VII,4,12).}

^{Το 364 εκστρατεύουν πάλι οι Αρκάδες κατά των Ηλείων, που μετά από πολλές μάχες συνθηκολογούν. Ο Λασιώνας και η Ακρώρεια περνούν στους Αρκάδες.}

^{Το 245 π.χ. η Ήλιδα, σύμμαχος των Αιτωλών και των Μακεδόνων, πολεμά κατά των Αχαιών και των Αρκάδων και ανακτά τον Λασιώνα και την Ψωφίδα.}

^{Κατά τον Ηλειοσπαρτιατικό πόλεμο επαναστατεί μαζί με τις άλλες πόλεις της Ακρώρειας και αυτονομείται.}

^{Στον πόλεμο μεταξύ του βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένους και των Αχαιών το 226π.χ., οι Ηλείοι σύμμαχοι των Σπαρτιατών ανακτούν τον Λασιώνα, που είχαν καταλάβει οι Αρκάδες και διώχνουν τους Αχαιούς από την Ακρώρεια και την Ψωφίδα.}

^{Οι πόλεις της Ακρώρειας δέχονται συνεχώς επιθέσεις και λεηλασίες, άλλοτε από τους Ηλείους και άλλοτε από τους Αχαιούς και τους Αρκάδες.}

^{Ο Λασιών, μια από τις σημαντικές πόλεις της Ήλιδας, έστελνε Ελλανοδίκη γυναίκα στα Ηραία (αγώνας δρόμων γυναικών), που διοργάνωναν στην Ολυμπία, η Ήλιδα με την Πισάτιδα από κοινού (8+8 Ελλανόδικες επιτροπές). Οι αγώνες γινόνταν κάθε 5 χρόνια. Οι γυναίκες Ελλανοδίκες ύφαιναν πέπλο, με το οποίο έντυναν το άγαλμα της Ήρας. Αυτό κράτησε μέχρι το 170 π.χ.}

^{ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ}

^{Πολλά δεινά υπέστη η Ηλεία εις το συμμαχικό πόλεμο (220-217 π.χ.), κατά τον οποίον πολέμησαν οι Αιτωλείς με συμμάχους τους Ηλείους και τους Λακεδαιμονίους ενάντια στους Αχαιούς με συμμάχους τους Ηπειρώτες, Ακαρνάνες, Θεσσαλούς και Μακεδόνες με αρχηγό τον προτελευταίο βασιλιά των Μακεδόνων Φίλιππο E΄ πατέρα του Περσέα. Μετά από παράκληση των συμμάχων του, με 6000 στρατό δια μέσω της Ψωφίδας (219-218 π.χ.) καταλαμβάνει την πόλη Στράτον και το Λασιώνα της Ακρώρειας που είχαν εγκαταλείψει οι Ηλείοι, προξενώντας μεγάλες καταστροφές. Παραχώρησαν το Λασιώνα και την Ψωφίδα στους Αχαιούς και την πόλη Στράτον στους Αρκάδες. Η θέση της πόλης Στράτος κοντά στον Λασιώνα δεν έχει εξακριβωθεί.}

^{Ενώ ο Φίλιππος ετοιμαζόταν για ειρήνη με τους Αιτωλούς επέστρεψε το 217, για να μην φανεί δειλός, από το Αίγιο στο Λασιώνα και διαμέσω του Λεοντίου Τριταίας και της Ακρώρειας, κατέλαβε «...τον εν τοις περιπίοις Πύργον» φρούριο δυτικά του Λασιώνα στην κατηφόρα της Πηνείας. Γύρισε στο Πάνορμον της Αχαΐας και υπέγραψε ειρήνη λήγοντας τον βλαβερό συμμαχικό πόλεμο (Πολύβ.V.102).}

^{ΡΩΜΑΪΚΑ ΧΡΟΝΙΑ}

^{Κατά τα έτη 211-205 π.χ. οι Αιτωλοί και οι Ηλείοι συμμαχούν με τους Ρωμαίους με αποτέλεσμα να επικρατήσουν οι τελευταίοι (μετά από πολλές μάχες) εκμεταλλευόμενοι τη διχόνοια των Ελλήνων.}

^{Το 191 π.χ. ο Λασιώνας εντάσσεται ως ανεξάρτητο μέλος στην Αχαϊκή συμπολιτεία μαζί με την Ψωφίδα και τις Τριφυλικές πόλεις.}

^{Το 146-145 π.χ. περνά η Πελοπόννησος στους Ρωμαίους του στρατηγού Μομμίου. Φαίνεται, δεν δεινοπάθησε ο Λασιών από την οργή του Μόμμιου.}

^{Οι Ρωμαίοι επιβάλλουν φόρους και τους επιτρέπουν να αυτοδιοικούνται και να εποπτεύονται από τον στρατηγό της Μακεδονίας αρχικά και αργότερα από τον ανθύπατο της Αχαΐας και της Κορίνθου. Εδώ αρχίζει και η ανοικοδόμηση του Λασιώνα.}

^{Επί Αυγούστου (31π.χ.-14μ.χ.) έχουν την αυτονομία τους χάριν της Ολυμπίας και επί Νέρωνος (64-75π.χ.) είναι ελεύθεροι διότι ανακηρύσσουν αυτόν Ολυμπιονίκη σε όλα τα αγωνίσματα.}

^{Πολλά αγάλματα από την Ηλεία και τον Λασιώνα μεταφέρονται στη Ρώμη. Φαίνεται όμως ότι επί των χρόνων του Δίωνος του Χρυσοστόμου (λόγος 1 de regno) περί το 100μ.χ. η ορεινή της Ολυμπίας περιοχή είναι σχεδόν ακατοίκητη.}

^{Η Ηλεία στα Ρωμαϊκά χρόνια εξακολουθεί να ευημερεί. Λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων συρρέουν σε όλη την περιοχή άνθρωποι από όλη τη γνωστή δύση (αθλητές και θεατές) φέρνοντας πλούτο.}

^{Ο δεύτερος αιώνας είναι εποχή ευημερίας και ακμής για όλη την Ελλάδα χάριν του Ιερού της Ολυμπίας. Οι Ρωμαίοι ευεργετούν τις Ηλειακές πόλεις και το Λασιώνα με πλουσιοπάροχες δωρεές.}

^{Όμως οι Γότθοι επιδρομείς το 267μ.Χ. βλάπτουν όλη την Ηλεία.}

^{Ο τρίτος αιώνας είναι περίοδος συμφορών και παρακμής. Με την εισβολή του Δέκιου με τους Γότθους (251 μ.Χ.) έρχεται συγχρόνως και ο τρομερός λοιμός.}

^{Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΦΡΑΓKΟΒΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (395μ.Χ.-1460μ.Χ.)}

^{Με το θάνατο του Μ. Θεοδοσίου και το διαχωρισμό της αυτοκρατορίας το 396 μ.Χ., ο ηγεμόνας των Γότθων Αλάριχος, απαίσιος και βάρβαρος, ανενόχλητος από την Θεσσαλία κατεβαίνει στην Πελοπόννησο, καταστρέφοντας και λεηλατώντας ό,τι βρίσκει μπροστά του. Εγκαθίσταται και κάνει κέντρο των επιχειρήσεων του το οροπέδιο Φολόη.}

^{Τότε ο Στηλίχων αποφασίζει μόνος του από την Ιταλία (την άνοιξη του 397 μ.Χ). να αποβιβασθεί στο Λέχαιο και να τους περικυκλώσει στο οροπέδιο Φολόη αιφνιδιάζοντας τους Γότθους. Πολλούς σκοτώνει και τους υπόλοιπους, μαζί με τον Αλάριχο, τους αναγκάζει να κρυφτούν στο δάσος, στις σπηλιές και στις ρεματιές.}

^{Ο Αλάριχος διαμελίζει το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία και καταστρέφει ανεπανόρθωτα τις πόλεις της Ακρώρειας, το Λασιώνα, τον Οπούντα και την πόλη Ψωφίδα.}

^{Η σύγκλητος της Κωνσταντινούπολης χαρακτηρίζει την κίνηση του Στηλίχωνα προδοσία (γιατί δεν άφησε να καταστραφεί τελείως ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός), ο δε Αλάριχος κατορθώνει να φύγει από τον Κορινθιακό Κόλπο στην Ήπειρο και από εκεί το 401μ.χ. στη δύση.}

^{Ο Θεοδόσιος ΄Β (408-450) μπροστά στις μεγάλες συμφορές και την εξαθλίωση αναγκάζεται να τους απαλλάξει από τους φόρους. Ο ίδιος αργότερα με το διάταγμα της 13ης Νοεμβρίου 426 μ.Χ. επιβάλλει να κλείσουν όσοι αρχαίοι ναοί ήταν ακόμη σε λειτουργία. Η περιοχή γνωρίζει νέες καταστροφές από τους Βανδάλους.}

^{ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ}

^{Η ολική καταστροφή έρχεται τον 6ο αιώνα (522μ.Χ.) με το μεγάλο σεισμό που συγκλονίζει την Ηλεία και την Αχαΐα. Όσα μνημεία σώζονταν, καταρρέουν, ενώ τότε φαίνεται ότι καταρρέει και ο ναός του Δία της Ολυμπίας. Επιπλέον, μεγάλες μετακινήσεις και κατολισθήσεις όγκων χωμάτων μετατοπίζουν τις κοίτες των ποταμών και γενικά προξενούν μεγάλες μεταβολές στη διαμόρφωση του εδάφους, ακόμη και των ακτών, κλείνοντας έτσι την ιστορική διαδρομή των πόλεων της Ακρώρειας. Όσοι από τους κατοίκους σώθηκαν έχτισαν τα σημερινά χωριά.}

^ΣΗΜΕΡΑ

^{Σήμερα σώζονται ίχνη των τειχών στη θέση Κούτι (Μεγαλοπρεπές Παλιόκαστρο) μεταξύ Κούμανι και Αντρώνι. Είναι χωρισμένο σε δύο μέρη, ανατολικά στην κυρίως πόλη και δυτικά στην ακρόπολη ή φρούριο. Η ακρόπολη με την ανατολική πλευρά χωρίζεται με τοίχους που ήταν η κυρίως πύλη στο φρούριο. Η θέση του είναι μεγαλοπρεπής και είναι φτιαγμένο από τη φύση του σαν ασφαλές φρούριο. Στην κυρίως πόλη και στην ακρόπολη είναι διάσπαρτα ερείπια κτισμάτων με τετραγωνισμένες πέτρες, κομμάτια κιόνων, τάφοι, τύμβοι (που λέγεται ότι ένας ήταν του Κένταυρου Φόλου), πήλινα αγγεία και αρχαία νεκροταφεία. Σε ολόκληρη την περιοχή βρίσκονται παντού αρχιτεκτονικά μέλη, θραύσματα επιγραφών, αγάλματα, αγγεία καθώς και μικρά ευρήματα. Λέγεται ότι εδώ ήταν τα εργαστήρια των αγαλμάτων και των χρυσών αντικειμένων της Ολυμπίας. Αυτό φαίνεται από το έδαφος που σε μερικά σημεία είναι μαύρο επεξεργασμένο. Ακόμη, τα μηχανήματα ανίχνευσης, αντί χρυσού εντοπίζουν χρυσόπετρες, με τις οποίες είναι γεμάτη η περιοχή. Υδρευόταν από τις πηγές του Κροϊφύκου και το Καλιμάνι όπου βρέθηκαν πήλινοι αγωγοί που υδροδοτούσε τον Λασιώνα.}

^{Στην ακρόπολη πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού είναι τα ερείπια νεότερου ναού του Αγίου Δημητρίου.}

^{Λόγω των Ολυμπιακών αγώνων περνούσαν επισκέπτες από τον τότε γνωστό κόσμο γι' αυτό σήμερα βρίσκονται διάσπαρτα νομίσματα από πόλεις της Ελλάδος, των Συρακουσών, Αλεξανδρινά, Ρωμαϊκά, Κωσταντινάτα, κ.α.}

^{Το βυθισμένο κομμάτι βορειο-δυτικά του Κούτι ονομάζεται Αργάλιζες (από τον αργαλειό), όπου ο θρύλος λέει ότι η βασιλοπούλα θάφτηκε στο σεισμό μαζί με τον χρυσό αργαλειό.}

^{Η βελανιδιά στο ίσωμα, το πουρνάρι και η αριά στα ρέματα, με το βελανίδι τους έθρεφαν πολλά αγριογούρουνα που ήταν η κύρια τροφή για τους ανθρώπους. Οι κάτοικοι για να το τιμήσουν έφτιαξαν τη χρυσή γουρούνα με δώδεκα χρυσά γουρνόπουλα. Ο μύθος αυτός ακούγεται μέχρι σήμερα από γενιά σε γενιά.}

^{Σχετικά με το κυνήγι στην περιοχή σώζεται το επίγραμμα του Αντιπάρου με αριθμό 111 από την παλαιά Ελληνική ανθολογία που λέει:}

^{Τον έλαφον, Λάδωνα (ηλειακόν) και αμφ'Ερυμάνθιον ύδωρ}^{Νώτα τε θηρονόμου φερβομέναν Φολόης,}^{παίς ο Θεαρίδαο Λασιώνιος είλε Λυκόρμας,}^{πλήξας ρομβωτώ δούρατος ουριάχω δέρμα δε και δικέραιον από στόρθυγγα μετώπων σπασάμενος, κούρα θήκε παρ' αγρότιδι.}

^{Δηλαδή αυτό έγινε από τον πολίτη του Λασιώνος Λυκόρμου, γιού του Θεαρίδου, ο οποίος φόνευσε στο δάσος της Φολόης ελάφι το δέρμα και τα δύο κέρατα του οποίου αφιέρωσε σαν δείγμα ανδρείας στην Άρτεμη.}

^{Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Ι. Αλεξανδρόπουλος στην θέση λεύκα νοτιο-ανατολικά του Κούμανι βρήκε και παρέδωσε διάφορα ευρήματα τα οποία βρίσκονται στο εθνικό μουσείο της Αθήνας με αριθμό «13704» και τα οποία είναι ιππάρια πάνω σε διάτρητες βάσεις και πτηνό στην ίδια βάση, περόνες χάλκινες και ζώνες διακοσμημένες με αλλεπάλληλους κύκλους. Μπορούμε να έχουμε πολλά ονόματα χωριανών μας για να μιμηθούν τον συμπατριώτη μας και να γραφτούν με χρυσά γράμματα...}

^{Σε εφημερίδα το 219 μ.Χ. δημοσιεύτηκε από τον Α. Σκιάν ότι ο ίδιος μέτρησε 150 τάφους που είχαν λεηλατηθεί από τυμβωρύχους. Από τα οστά φαίνεται ότι οι πρόγονοι μας είχαν δύο μέτρα ύψος περίπου.}

^{Από αφηγήσεις γνωρίζω ότι οι τάφοι που έχουν ανοιχθεί ξεπερνούν τους 500! Μάλιστα} ^{ανοίγονται δρόμοι δήθεν για καλλιέργεια, για να περάσουν μεγάλα μηχανήματα εκσκαφής.}

^{Πολλά σπίτια και μάντρες έχουν χτιστεί με τετραγωνισμένες πέτρες από την αρχαία πόλη. Σε σπίτι στο Κούμανι είναι χτισμένο μάρμαρο από τον Λασιώνα με την επιγραφή «ΙΠΠΟΝΙΚΟΣ ΑΡΙΣΤΟΛΑΪΔΑΣ ΙΠΠΕΙΑ».}

^{Δυστυχώς στο Κούμανι παλαιότερα και στο Αντρώνι πρόσφατα εγκαταστάθηκαν μαζί με τις οικογένειες τους για μεγάλο χρονικό διάστημα Γερμανοί με ηλεκτρονικά μηχανήματα, με αστείες δικαιολογίες που οι αθώοι χωρικοί εξυπηρετούσαν...}

^{Πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης χτίστηκε αργότερα Φράγκικος Πύργος.
Εδώ υπάρχει θαμμένος ένας σημαντικός}^{πολιτισμός με σπουδαία ιστορία (όπως μας άφησε γραμμένο ο αείμνηστος φίλος μου Γιώργος Παναγόπουλος), αλλά δυστυχώς}^{οι κ}^{ορυφαίοι γεωγράφοι περιηγητές και οι νεότεροι ιστορικοί και αρχαιολόγοι έστρεψαν την προσοχή τους κυρίως στην γειτονική Ολυμπία και τ}^{ην Ήλιδα αδιαφορώντας τελείως για τις πόλεις της Ακρώρειας.}

^{Κώστας Παπαντωνόπουλος}

^{Δεκέμβρης 2005}

^{ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΛΑΣΙΩΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕYΤΗΚΑΝ}

«Η ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε από την πρώτη στιγμή με σκοπό να προβάλλει τις ομορφιές, τα αξιοθέατα και τα μνημεία του τόπου μας και παράλληλα να κινήσει το ενδιαφέρον και να ευαισθητοποιήσει τους φορείς για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Μέσα στα πλαίσια αυτά κινηθήκαμε και έχοντας αυτό στο μυαλό μας κάναμε όλες αυτές τις ενέργειες βάζοντας τον κόπο και το μεράκι μας.

Δυστυχώς όμως στον τόπο μας η προσπάθεια αυτή εμποδίζεται και μένει ανολοκλήρωτη, χωρίς αυτό να οφείλεται πάντα σε δική μας υπαιτιότητα.

Προ ημερών, μας κοινοποιήθηκε από την εφορεία αρχαιοτήτων μια ειδοποίηση που μας καλούσε να αποσύρουμε ορισμένες φωτογραφίες από την ιστοσελίδα.

Η ουσία της απαγόρευσης συνίσταται, όπως μάθαμε, στο ότι για να δικαιούμαστε να δημοσιεύσουμε φωτογραφίες από μνημεία της αγαπημένης μας πατρίδας, θα πρέπει να καταβάλλουμε μηνιαίως το ποσό των 120€ για κάθε φωτογραφία.

Δυστυχώς η σελίδα αυτή δεν έχει πόρους για να μπορέσει να ικανοποιήσει αυτή την απαίτηση, καθώς δεν έχει κανένα σκοπό εμπορικής ή επαγγελματικής εκμετάλλευσης και συνεπώς δεν έχει κανένα έσοδο.

Δεν ξέρουμε το λόγο που μας κοινοποιήθηκε ένα τέτοιο έγγραφο.

Ίσως αγγίξαμε ευαίσθητα σημεία, ίσως ανακατευτήκαμε εκεί που δεν έπρεπε.

Σε κάθε περίπτωση, σεβόμενοι τους νόμους αυτής της χώρας, αφαιρέσαμε τις συγκεκριμένες φωτογραφίες.

Στη θέση τους, αν και θα πρεπε, δε βάζουμε φωτογραφίες από τουρκικά τζαμιά ή από άλλα μνημεία, ευρωπαϊκά, για τα οποία φανταζόμαστε ότι δεν υπάρχει κανένα ξένο κράτος και καμία ξένη υπηρεσία που θα διεκδικούσε έσοδα για αυτή τη δωρεάν διαφήμιση.

Σας παραθέτουμε απλά το έγγραφο που μας απαγορεύει τη δημοσίευση.

Οι κρίσεις είναι δικές σας»