Antroni - Παροιμίες για έντομα

Αετός μύγες δεν χάφτει.
Άκουε το τζίτζικα και ρώτα τον μέρμηγκα.
Ακούει και την περπατησιά των μυρμηγκιών.
Αλί που το ’χει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες.
Αλλού η ψείρα κι αλλού τα παιδιά της.
Αλλού το τριζόνι κι αλλού το τραγούδι του.
Αμέτρητα σκουλήκια στα κουφάρια.
Αν αρρωστήσει το θεριό και η μύγα το φοβίζει.
Αν γίνεις όλος μέλι θα σε φάνε οι μύγες.
Αν δε λαλήσει ο τζίτζικας δεν είν’ καλοκαιράκι.
Αν δεν σε κεντρίσει η μέλισσα, μέλι δεν τρως.
Αν δεν σκοτεινιάσει δεν τραγουδάνε τα τριζόνια.
Αν δεν ψειριάσει δεν ξύνεται.
Αν είσαι μέλισσας παιδί κέντρωσε και μην λαλείς.
Αν είχαν οι μύγες σπίτι δεν θα γύριζαν από εδώ και εκεί.
Αν έκαναν και οι μπάμπουροι μέλι θα έτρώγαν και οι κατσίβελοι.
Αν έκαναν όλες οι μέλισσες μέλι θα έκαναν και τα σερσέγκια.
Αν κάνανε ούλες οι μέλισσες μέλι δεν θα το χώραγε το κουβέλι.
Αν σε τσιμπήσει ο σκορπιός τρεις μερούλες κρατάει ο χορός.
Αν σε φάει σερσεγκάκι θα πονέσεις για λιγάκι κι αν σε φάει ο σκορπιός θα γυρίσει ο κόσμος αλλιώς.
Άνεργος καλόγερος μύγες κυνηγούσε.
Απ’ όπου έρχεται η βουή, έρχεται και το μελίσσι.
Απίδια θέλει ο κορωνιός κι όχι πεταλούδες.
Από την γης βγαίνει το χρυσάφι κι από το σκουλήκι το μετάξι.
Αφεντική ψείρα.
Βάλε εργάτες τον Μάρτη κι άφησε τους να ψειρίζονται.
Βαράει μύγες. (αναδουλειές)
Βαρεί εκεί που σταλίζει η ψείρα.
Βγάνει απ’ τη μύγα σπλήνα.
Βγάνει από την μύγα ξύγκι.
Βγήκε ο ήλιος, φούσκωσε η μύγα.
Για αυτό έκαψα την καλύβα μου, να μην με τρώνε οι ψύλλοι.
Για να διώξει τις ψείρες έκαψε την καλύβα του.
Για να διώξει τον ψύλλο έβαλε φωτιά στο πάπλωμα.
Για ψύλλου πήδημα.
Γιόμισε η ενάτη λίρες και ο αντάρτης ψείρες.
Γλεντάει σαν τον τζίτζικα.
Δεν είναι τα κουνούπια που φοβίζουν το γέρικο μουλάρι.
Δεν έχει μύγα επάνω του.
Δεν έχει που να σταθεί ψείρα. (στον φαλακρό)
Δεν ξέρει η ψείρα από φιρμάνια κι ο ψύλλος από νόμους.
Δεν περνάει κουνούπι.
Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Δουλεύει ο μέρμηγκας γλεντάει ο τζίτζικας.
Δουλεύει σαν το μερμήγκι.
Δουλεύουν οι μέλισσες τρώνε οι κηφήνες.
Έβαλε την ψείρα να βαρέσει την καμπάνα.
Έβαλε τις μύγες να φυλάξουνε το κρέας.
Έβαλε τον ψύλλο ταβουλάρη και την ψείρα καραμούζα.
Έβγαλε από την μύγα σπλήνα.
Έβηξε η ψείρα και έσπασε η πόρτα.
Έγινε φασαρία για ψύλλου πήδημα.
Είδα κι απόειδα αλλά μουνουχισμένη ψείρα ποτέ μου δεν είδα.
Είδε ψείρα βρακωμένη.
Είναι κωλοφωτιά.
Είναι μεγάλος κηφήνας.
Είναι μελίσσι.
Είναι σαν τα σφαλαγκάκια.
Είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Είναι σφηκοφωλιά.
Είναι ψείρας.
Έκανε κι η μύγα πλάτη και θαρρεί πως είναι κάτι.
Έκανε κι η ψείρα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο.
Ένα ψοφίμι πολλά ζουζούνια ταγίζει.
Έπεσε κάμπια.
Έπιασε σκουλήκια.
Έπιασε σκουλήκια από την απλυσιά.
Έχει μέσα του ζουζούνια.
Έχει ο Θεός και για τα σκουλήκια.
Έχει σκουλήκια ο κώλος του.
Έχει την ψείρα άρχοντα και τον ψύλλο επίσκοπο.
Έχει την ψείρα πεθερά, την μύγα για νοικοκυρά.
Έχει το σκουλήκι μέσα του.
Ζητάει από την μύγα ξύγκι κι από την βδέλλα κόκαλα.
Ζητάει δανεικά από την ψείρα.
Ζητάει νεφρό από ψείρες. (λεπτολόγος)
Ή αηδόνια ή τριζόνια.
Η αλεπού είχε εργάτες κι εκείνη ακριδολόγαγε.
Η αλεπού με ακρίδες δεν χορταίνει.
Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό.
Η άσπρη πεταλούδα αναγγέλλει την Άνοιξη.
Η μέλισσα από τα λουλούδια παίρνει το μέλι.
Η μύγα δεν πάει στ’ αλάτι.
Η μύγα διώχνει τ’ άλογα.
Η μύγα καίγεται στο κερί.
Η μύγα πάντα τρέχει εκεί που είναι το μέλι.
Η μύγα πόρτες δεν χτυπάει.
Η μύγα σιχασιά δεν έχει αλλά φέρνει ανακατώματα.
Η μύγα τρώει κι από του διακονιάρη το φαΐ.
Η σκουριά τρώει το σίδερο και το ξύλο το σαράκι.
Η ψείρα θέλει απλυσιά κι η φτώχεια συγγένεια.
Η ψείρα με φωνές δεν φεύγει.
Θα λείψει μια μύγα από τα χασάπικα.
Θα μείνει κάτι να φάνε και τα σκουλήκια.
Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι.
Θέλει μια χούφτα αλογόμυγες.
Κάθε κηρήθρα έχει και τους κηφήνες της.
Κάθε κουφάλα έχει τα σκουλήκια της.
Κάθε πεταλούδα με το ντύσιμό της.
Κάθεται σαν ψείρα ανάμεσα σε δυο νύχια.
Και οι νύφες έχουνε ψείρες και οι γαμπροί ψύλλους.
Και το κουνούπι μπαίνει στ μύτη.
Και το μυρμήγκι στο σπίτι του έχει την εξουσία.
Καλιγώνει τον ψύλλο στον αέρα.
Κάλιο ψείρα στο κορμί σου παρά κακός άρχοντας στο σβέρκο σου.
Κάλιο ψείρα στο κόρφο σου, παρά πεθερά στον κόπο σου.
Κάλιο ψωριασμένος, παρά ατιμασμένος.
Κάνει η ψείρα πέρασμα και η κονίδα στράτα.
Κάνει τον ψόφιο κοριό.
Κατά τον σβέρκο και η ψείρα.
Κάτσε κάτω πεταλούδα μην σε φάει το χελιδόνι.
Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει.
Κι ο φτωχός κι ο άρχοντας έχει ο καθένας τις μύγες του.
Κοιτάει να γίνει νοικοκύρης από σκατά ψείρας.
Κόλλησε σαν κοριός.
Κόλλησε σαν ψείρα.
Κουβαλάει σαν το μυρμήγκι.
Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά.
Κρέμεται και το σφαράγκι αλλά δεν πέφτει.
Μαζεύει ο μέρμηγκας πριν φτάσει ο χειμώνας.
Μαζευτήκανε σαν τις μύγες στα σκατά.
Με μύγες το λιοντάρι δεν χορταίνει.
Με τσεκούρια μύγες δεν σκοτώνεις.
Μετάξι από τον σκωλήκια, απ’ το μελίσσι μέλι, απ’ το κουνούπι τσίμπημα, τίποτα από τον τεμπέλη.
Μη η σβουνιά πουθενά ο μπουμπούγερας.
Μη ο τζίτζικας, κουφός ο λόγγος.
Μη οι κηφήνες χαθήκανε τα μελίσσια.
Μη σε γελάσει ο βάτραχος και το χελιδονάκι, αν δεν λαλήσει ο τζίτζικας δεν είν’ καλοκαιράκι.
Μήτε ψύλλος στον κόρφο του.
Μια η βασίλισσα πολλές οι μέλισσες.
Μια μέλισσα δεν κάνει μέλι.
Μικρός ο ψύλλος μεγάλα πηδήματα κάνει.
Μόνο ψείρες προκόβουνε στο κεφάλι του.
Μου κόλλησε σαν την μουνόψειρα.
Μπροστά μελώνει και πίσω κεντρώνει.
Να ‘κανε η μύγα μέλι, τρεις οκάδες στον παρά.
Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες.
Ξει την κούτρα του να κατεβούν οι ψείρες.
Ξέρει η μύγα που κάθεται.
Ξέρεις τι μουνόψειρα είναι αυτός.
Ξεχωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα.
Ο αετός μύγες δεν πιάνει και με μύγες δεν χορταίνει.
Ο άνθρωπος μοιάζει σαν το σκουλήκι που τρώει την γη και δεν χορταίνει.
Ο γέρος έχει ψείρισμα και η γριά νοικοκύρεμα.
Ο θεός δίνει φτερά του μυρμηγκιού για να χαθεί.
Ο ιστός τα μικρά πιάνει τα μεγάλα τον σπάνε.
Οι μέλισσες δεν γίνονται σφήκες.
Οι μύγες και στα νοικοκυρόσπιτα πάνε.
Οι νόμοι πιάνουν τις μύγες κι αφήνουν ελεύθερες τις σφήκες.
Όλοι οι χοίροι μια γενιά κι οι ψύλλοι άλλη μια.
Όποιος γίνεται μέλι τον τρώνε οι μύγες.
Όποιος γίνεται σκουλήκι όλοι τον πατάνε.
Όποιος δεν έχει ψείρες δεν ξέρει από ξύσιμο.
Όποιος δεν έχει ψείρες δεν ξύεται.
Όποιος έχει μύγες μυγιάζεται.
Όποιος έχει ψείρες ψειρίζεται.
Όπου βρίσκουνε οι μύγες μαζώνονται.
Όπου δεν φτάνουν τα δόντια φτάνουν τα σκουλήκια.
Όπου πάει ο άρχοντας πάει κοντά κι η ψείρα του
Όπου τσιμπάει το κουνούπι, ξύνεσαι.
Όπου φτώχεια και ψείρα.
Όσα δεν φτάνει ο νοικοκύρης τα φτάνει η κάμπια.
Όσα λόγια μου έλεγες, τόσες μύγες έχαψε ο σκύλος.
Όσες οι ψείρες του φτωχού τόσα τα βάσανά του.
Όσοι ξύνουν τα κεφάλια τους, δεν έχουν όλοι ψείρες.
Ότι δεν προφταίνουν τα άγρια το τρων τα σκουλήκια.
Ούλοι αντάμα κι ο ψειριάρης χώρια.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του.
Πάει το παιδί στο σχολειό, πάει κι η ψείρα.
Πάνε τα χέρια της σαν το σφαλάγκι.
Περισσότερες μύγες πιάνεις με το μέλι παρά με το ξύδι.
Πετάει σαν την πεταλουδίτσα.
Πηδάει σαν την ακρίδα.
Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι.
Πιάνει μύγες στον αέρα.
Πουλάει μύγες για χάντρες.
Πρώτα βλέπεις την μύγα και μετά τον αφέντη σου.
Πρώτα τρώει ο δάκος λάδι και μετά ο νοικοκύρης.
Σηκώνει την μύγα κι από κάτω ψάχνει την γκαμήλα.
Σιγά - σιγά το σκουλήκι ρίχνει τα τρανά τα δέντρα.
Σκάει ο τζίτζικας.
Σκάει σαν την ψείρα στη φωτιά.
Σκουλήκιασε από το καθισιό.
Στεναχώρια και σαράκι τρώνε ξύλο και κορμάκι.
Στην κοπριά ο μπουμπούγερας και στον αχτένιγο ο ψύλλος.
Στης παστρικιάς την πόρτα πάει η μύγα πρώτα.
Στο κάρμα μαζεύονται τα σκουλήκια.
Στο κάρμα πολλά σκουλήκια μαζεύονται.
Στου αφεντικού την μερίδα γεννάει η μύγα.
Τα σκουλήκια σούρνονται.
Τζίτζικας λάλησε καλοκαιράκι μύρισε.
Τζίτζικας λάλησε, μαύρη ρώγα γυάλισε.
Τζίτζικας λάλησε, πάρτε τα δρεπάνια σας.
Της μύγες δεν τις καλείς στο τραπέζι σου έρχονται μοναχές τους.
Το καλό το αχλάδι το σκουλήκι το τρώει.
Το λιοντάρι μόνο την μύγα φοβάται.
Το μικρό σκουλήκι κουφώνει το μεγάλο δέντρο.
Το μυρμήγκι δεν δανείζει.
Το μυρμήγκι που θέλει να χαθεί, ο Θεός του δίνει φτερά.
Το σκουλήκι που τρώει το λάχανο, χάνεται πρωτύτερα από αυτό.
Το ψεί, ψεί ψείρα γίνεται.
Τον άνθρωπο τα σκουλήκια τον τρώνε.
Τον έφαγε το σαράκι.
Τον ξεβράκωσε σαν την κάμπια.
Τον τσίμπησε αλογόμυγα.
Τον τσίμπησε μύγα.
Τον τσίμπησε μύγα Τσε – τσέ.
Τον φάγανε οι μύγες.
Του αντάρτη η πληρωμή γένια ψείρες φυλακή.
Του έφαγε η πεταλούδα το μουσχάρι.
Του ήπιε το αίμα σαν το κουνούπι.
Τραβιέται σαν την σκουληκαντέρα στο ξερόχωμα.
Τραγουδάει σαν τζίτζικας.
Τρυπώνει σαν τον δάκο στην ελιά.
Τρώει ο νοικοκύρης, τρώνε και οι μύγες του.
Τσιμπάει σαν αλογόμυγα.
Τσίμπησε ψύλλε την καμήλα για να βρει αφορμή.
Τώρα που αποχτήσαμε παιδιά θα γδύσουμε μερμήγκους.
Φαλακρός ψείρες δεν έχει.
Φοβήθηκε ο παλικαράς σφήκας κέντισμα.
Φούντωσε η μύγα .
Φούντωσε η φτώχεια, φούντωσε κι η ψείρα.
Φτιάχνει σωβρακάκια για τις μύγες.
Χαρά στην ψείρα που θα σταθεί σε διακονιάρη σβέρκο.
Χάφτει μύγες στον αέρα.
Χολέρα είναι η πεθερά, φίδι η κουνιάδα και σκορπιός η συννυφάδα.
Χωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα.
Χωρίς κηφήνες μελίσσι δεν υπάρχει.
Ψάχνει για ψύλλο στ’ άχερα.
Ψείρα με ουρά.
Ψείρα που δεν σε τρώει μην την ξεις..
Ψείρα που του ’βγαλε τα μάτια.
Ψείρα, Πηνειώτικη!
Ψειριάρη τσέπη ψείρες έχει.
Ψειρίζεται σαν την αλεπού στον ήλιο.
Ψόφια ψείρα είναι.
Ψύλλος στον κόρφο του.
Ψύλλους στα άχερα.
Ψώρα στη γειτονιά και ο ψωριάρης χαίρεται.