Η σπηλιά του Χασάνη και η νεράιδα στο Σινούζι

    Στο χωριό Άγναντα (Σινούζι) του δήμου Πηνείας στις παρυφές της Κάπελης στη θέση Κεφαλόβρυσο που βρίσκεται δυτικά από τον οικισμό Αμπελάκια (Παλιοχώρι) υπάρχει μια σπηλιά η λεγόμενη «Σπηλιά του Χασάνη».

    Κάποιος διαβάτης κυνηγημένος από τους Τούρκους και μετά από πολυήμερη περιπλάνηση, το χάραμα έφθασε κατά τύχη στην σπηλιά του Χασάνη έρριξε μια ματιά τρογύρω, είδε ότι ήταν απόμερη και απάτητη για καιρό από κόσμο κάθισε να ξεκουραστεί. Μετά από τόση ταλαιπωρία και από την πείνα που είχε έγειρε λίγο να κοιμηθεί.

    Κοιμήθηκε αρκετά και όταν ξύπνησε, βρήκε στην σπηλιά στρωμένο τραπέζι με ούλα τα καλούδια, ψωμί, κρέας ψητό, γλυκά, φρούτα και αρκετό κρασί. Κοίταξε, ξανακοίταξε όμως δεν είδε κανέναν αλλά ούτε άκουσε κάτι. Δεν πίστευε στα μάτια του μ’ αυτό που έβλεπε, όμως δεν τον διάφερε τίποτα άλλο από το να καθίσει και να φάει.

    Άρχισε λοιπόν να τρώει λαίμαργα λες και θα του τρώγανε το φαΐ, ανεμόφαγε και ήπιε αρκετό κρασί, τόσο που δεν χώραγε άλλο το στομάχι του. Όμως σιγά  - σιγά τον πήρε πάλι ο ύπνος, χωρίς να το καταλάβει αποκοιμήθηκε πάλι.

    Πέρασαν λίγες ώρες κι όταν έγειρε ο ήλιος όταν άρχισε να παγώνει το σώμα του, ξύπνησε. Άνοιξε τα μάτια του και κοίταγε γύρω του, ούτε τραπέζι, ούτε φαγητά, ούτε και κρασιά υπήρχαν. Η σπηλιά ήταν όπως την είχε βρει το χάραμα που έφθασε.  Σηκώθηκε έψαξε δώθε, κείθενες, τίποτις. Κοίταξε για χνάρια πάλι τίποτα, μόνο τα δικά του που είχε έρθει το πρωί, όμως το στομάχι του ήταν γιομάτο, ήταν αρκετά ξεκούραστος, το μόνο ήταν που διψούσε φοβερά.

    Κατέβηκε κάτου στο λαγκάδι, έσγουψε και ήπιε μπόλικο νερό να σβήσει την δίψα του. Όμως άκουσε πίσω κάποιο θόρυβο. Πετάχθηκε σαν το αγρίμι και κρύφτηκε πίσω από ένα γέρικο πλατάνι  και άρχισε να κοιτάει τρογύρω του μπας και δει τι συμβαίνει. Τότε προς την ανατολική μεριά του λαγκαδιού είδε μια όμορφη κοπέλα ντυμένη νύφη και να περπατάει προς το Καραγιουζέϊκο. Την ακολούθησε σιγά – σιγά και από μακριά δεν πέρασε λίγη ώρα ώσπου η κοπέλα χάθηκε μέσα στην βλάστηση και στους ίσκιους των δένδρων μιας και άρχιζε σιγά – σιγά να νυχτώνει.

    Τότε εκείνος κατάλαβε ότι ήταν κάποια νεράιδα. Έκανε τον σταυρό του, γύρισε και έφυγε πηγαίνοντας προς άγνωστη κατεύθυνση. Μετά από χρόνια που ησύχασε ο τόπος γύρισε και βρήκε την σπηλιά, αλλά τότε βρήκε μέσα τσοπάνηδες και τους διηγήθηκε το τι είχε συμβεί.

Σχόλια (6)

RSS feed Comments

 

...
γραμμένο απο peloponnisia , Ιούνιος 04, 2010 

ωραία η ιστορία, κύριε Τουτούνη. Έχει αναφερθεί κάπου γραπτά;

 

report abuse

vote down

vote up

Votes: +0

...
γραμμένο απο peloponnisia , Ιούνιος 06, 2010 

Ο μύθος αυτός θα μας συμπληρώσετε από πού προέρχεται;; Για να δεχτώ την εγκυρότητά του, πρέπει να ξέρω και πηγή. Έστω και προφορική μαρτυρία, επώνυμη. Η λαογραφία, ξέρετε, έχει τις ιδιαιτερότητές της. Λοιπόν; Με αγαθή προαίρεση.

 

report abuse

vote down

vote up

Votes: +0

...
γραμμένο απο Polita , Ιούνιος 06, 2010 

wraios muthos,

 

report abuse

vote down

vote up

Votes: +0

...
γραμμένο απο ΤΟΥΤΟΥΝΗΣ , Ιούνιος 07, 2010 

Η καταγραφή έγινε τον Ιούλιο του 1984, απο τον τότε ιερέρα του χωριού μου στα Άγναντα Ηλείας. Επιβεβαιώθηκε τον Οκτώβρη του 1992 απο τον Δημήτρη Σκούτα, ο οποίος ήταν ψυχοπαίδικαι τσοπάνης στον Περικλή Ευαγγελόπουλο στα Άγναντα. Υπάρχει και ηχητικό ντοκουμέντο. 
Ευχαριστώ.

 

report abuse

vote down

vote up

Votes: +0

...
γραμμένο απο peloponnisia , Ιούνιος 08, 2010 

Η ανάρτησή σας είναι επαρκώς συμπληρωμένη. Σας ευχαριστώ. Καλή συνέχεια στην καταγραφή λαογραφικού υλικού.

 

report abuse

vote down

vote up

Votes: +0

...
γραμμένο απο Τουτούνης Ηλίας , Ιούνιος 08, 2010 

Κυρία peloponnisia, προετοιμάζεται ένα πολύ ωραίο βιβλίο με λαογραφικές παραδόσεις, και ανέκδοτα των παπούδων μας,προερχόμενα απο την Ηλεία, με πλήρη βιβλιογραφία και καταγραφές απο επιτόπιες λαογραφικές έρευνες. Όταν το ετοιμάσουμε και ένδιαφέρεσθε για την λαογραφία του τόπου μας, μπορούμε όταν με το καλό εκδοθεί να το προμηθεύσουμε σ' όποιον αγαπάει τον τόπο του. 
Και πάλι ευχαριστώ.