«Ωρέ…, ούτε για πρόσφυγες δεν κάνουν τα χωριά μας»!
Έτσι μου είπε σήμερα ένας κολέγας που μέχρι χθες έσκουζε, ανησυχούσε μη του κλέψουν οι πρόσφυγες τα παλιό κάθικα.
Άγρια μέρη, τόποι σκληροί, εγκατάλειψης που ούτε οι βασανισμένοι της Μόριας δεν δέχονται.
Το grant test έγινε, ούτε στο Πορετσό κάθονται ούτε στη Δίβρη.
Κατάλαβες φίλε, ότι εδώ είναι πολύ χειρότερα από τη Μόρια; εδώ στα βουνά μας, στην Ορεινή Ηλεία.
Οι δικοί μας είναι οι πρόσφυγες που θέλουν θέρμανση από τον Τρυγητή ως τον Μάη όπου οι άγριοι χειμώνες τους κλείνουν μέσα και κινδυνεύουν να ψοφήσουν από την πείνα οι ίδιοι και τα λιγοστά πράματά τους.
Εδώ βρίσκονται, περήφανοι, αδιαμαρτύρητοι και αν δεν αφυπνιστούν σύντομα οι πατριωτικές ΜΚΟ και οι κυβερνώντες (όλων των βαθμίδων), τα χωριά μας θα αδειάσαν από ανθρώπους, τα σπίτια θα μείνουν έρημα να στέκουν σαν φαντάσματα και η μητέρα φύση θα τα «πνίξει» όπως το περιβόλι μου στην Στέρνα.
Κώστας Παπαντωνόπουλος
Σχόλια στο facebook