Featured Articles

Ο λήσταρχος Γιαννακαρώνης και ο εκτελεστής του Παπαντώνης

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 21 Φεβρουαρίου 2018

Οι πρώτοι ληστές και κλέφτες δραστηριοποιήθηκαν στον ελλαδικό χώρο από πολύ παλιά, κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας. Στη συνέχεια συμμετείχαν στις νικηφόρες μάχες της απελευθέρωσης του 1821, αλλά σύντομα διαπίστωσαν ως πρώην καπεταναίοι και αγωνιστές, ότι οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν. Το 1933 την διοίκηση της νεοσύστατης τότε χώρας, την ανέθεσαν οι ξένες δυνάμεις στους Βαυαρούς αντιβασιλείς οι οποίοι οδήγησαν πολλούς πρώην αγωνιστές να μείνουν ανεπάγγελτοι και να ξαναβγούν «στο κλαρί», για να ξαναγίνουν κλέφτες.
Οι ληστές, ήταν έμπειροι μαχητές που πολεμούσαν την εξουσία, λήστευαν αλλά συνήθως έπαιρναν μέρος και στους εθνικούς αγώνες για την απελευθέρωση νέων εδαφών.
Με το πέρασμα των χρόνων, η αυταρχική διοίκηση εξακολούθησε να δημιουργεί αδικίες με το να υποστηρίζει τους οικονομικά δυνατούς, με αποτέλεσμα να επιφέρει κοινωνικές αδικίες και να οδηγεί ανθρώπους σε παραβατικές πράξεις.
Άλλες σοβαρές αιτίες που έσπρωχναν κάποιους να βγουν στο βουνό και να γίνουν ληστές, ήταν το οικονομικό αδιέξοδο, η φτώχεια, η ανέχεια που πολλές φορές έφτανε στο σημείο της εξαθλίωσης.
Κατόπιν, αυτό το κράτος με βία, δωροδοκίες, ψευδείς φήμες και ειδήσεις, προσπαθεί να μετατρέψει τον δημοφιλή αρματωλό σε καταδιωκόμενο ληστή.
Οι ληστές ήταν λιγόλογοι και αδίστακτοι. Τιμωρούσαν τον τοκογλύφο, προίκιζαν όμως τα φτωχά κορίτσια, βοηθούσαν τους φτωχούς, τους ανήμπορους και τους αδικημένους, έδιναν χρήματα να γίνουν γιοφύρια, να λειτουργήσουν σχολεία και να χτιστούν εκκλησίες.
Γνωστοί ληστές ήταν ο Γιαγκούλας, ο Νταβέλης, ο Λελούδας, αλλά και οι δικοί μας που έδρασαν στην Ηλεία, ο Πανόπουλος από τα Μαζέϊκα (Κλειτορία), οι διαβόητοι Τσόλιας και Τσιντώνης, ο Σκαρτσώρας, το δίδυμο Μαντζετάκης από το Σκουροχώρι και ο Αναγνωστόπουλος από τα Γρανιτσέϊκα, ο Μπουκουβάλας και άλλοι.
Ο Γιαννακαρώνης που εξετάζουμε σήμερα, λημέριαζε στα βουνά της Κυπαρισσίας στις αρχές του περασμένου αιώνα και δραστηριοποιείτο στην περιοχή της Τριφυλίας και γενικότερα στη Μεσσηνία.
Από τις ελάχιστες πληροφορίες που γνωρίζουμε για τον εν λόγω ληστή, φαίνεται πως ήταν από τους πιο σκληρούς και τον έτρεμαν όλοι. Αυτό φαίνεται από την παροιμιώδη φράση που έχουμε διασώσει:
«Διαταγή Γιαννακαρώνη όξω τ’ άλογο απ’ τ’ αλώνι»
Εκείνο το διάστημα η συνολική δύναμη του ελληνικού «εν ενεργεία» στρατού ανερχόταν σε 18.000 άνδρες, από τους οποίους οι 8.000 ήταν με απόσπαση στη Βασιλική Χωροφυλακή, στα μεταβατικά αποσπάσματα, στις φρουρές φυλακών, στην τελωνοφυλακή, ακόμη και στην αγροφυλακή.

Περισσότερα...

Τα πολιτικά ψώνια, οι βιτρίνες και οι πελάτες τους ... της Ηλείας ...

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 04 Φεβρουαρίου 2018

Εισαγωγικό μήνυμα:«Το παρόν ΔΕΝ αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα “ονόματα” και οι καταστάσεις ΔΕΝ είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα ΔΕΝ είναι συμπτωματική και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».

Άλλοι τρελαίνονται από τις μυρωδιές της ζωής και της επερχόμενης άνοιξης και άλλοι από τις «μυρωδιές» των εκλογών.
Σαφώς παίρνουμε τη θέση των πρώτων, αλλά οι δεύτεροι είναι αυτοί που μονοπωλούν το ενδιαφέρον της επικοινωνίας.

Τους βλέπεις ανήσυχους, κορδωτούς, περιποιημένους να βολτάρουν στους δρόμους των πόλεων, να σταματούν τους δυνάμει ψηφοφόρους τους, να χαμογελάνε με τη βία, να φορούν τελοσπάντων τη μάσκα του οικείου, του διπλανού, αυτού που μιλάει στον λαό.
Μια απέραντη πασαρέλα Ηλεία, όλος ο θίασος επί σκηνής, πρωθυπουργοί νυν και επόμενοι(?), οι διατιθέμενοι προς αγορά και κοινώς ψώνια ή ψωνάρες, ως αγοραίοι, οι νυν εξουσιαστές (Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Αντιεριφερειάρχες, Βουλευτές) οι επιδιώκοντες και ανερχόμενοι (με κάθε τρόπο και μέσο και κυρίως έρποντας και γλείφοντας ..) πολιτευτές, υποψήφιοι, νεοσωτήρες, ανακυκλούμενοι ( από βουλευτής δήμαρχος και τούμπαλιν..), λιμάριδες, οι αρθογραφούντες κενολόγοι, οι φάτσες στις εφημερίδες, τα κάθε λογής μούτρα...

Αυτοί που δεν παράγουν τίποτα, με τις πόλεις των δημάρχων μίζερες, άζωες, βουβές, με την Ηλεία των βουλευτών και κυβερνητών στο ναδίρ, στην εσχατιά της Ελλάδας και της Ευρώπης, χωρίς τίποτα, χωρίς παρόν και μέλλον αλλά με τόσο πλούσιο παρελθόν και είναι, με την κατοίκους να λιγοστεύουν και να γερνάνε ...

Και οι καταστροφείς, τα λιγοτάρια (έως τίποτα), οι ανίκανοι, παλιοί και νέοι,απτόητοι συνεχίζουν και εμφανίζονται παντού,
σε κοπές πιτών (... “αθλούμενοι” στις πιτοδρομίες ), σε βραβεύσεις επιτυχόντων φοιτητών), κόβουν πίτες κι ίδιοι (που να τους κόψει...), σε Δημαρχεία εν όψει αναπτυξιακών συνεδρίων (τάζοντας πράγματα και θάματα για το μέλλον μας - που είναι μαύρο και άραχλο αν δεν βάλουμε μυαλό) και γενικώς παντού υπάρχουν, σαν τις ιώσεις που βρίσκονται σε έξαρση αυτή την περίοδο).

Φορούν την έκφραση και ύφος που πρέπει σε κάθε περίσταση (ξέρουν αυτοί ... άλλωστε και οι απόκριες που ήρθαν χρειάζονται και το ανάλογο μασκάρεμα),
το χαμόγελο στις χαρμόσυνες συνάξεις,
την θλίψη στις θλιβερές,
το οραματικό (αυτό με το χαμένο βλέμμα που κοιτά στο μέλλον ..μάλλον στην καρέκλα που επιδιώκουν να στρογγυλοκαθόσουν),

Περισσότερα...

Σκέψεις γύρω από το Facebook

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 21 Ιανουαρίου 2018

Το Facebook (φέις μπουκ) είναι ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιείται από δισεκατομμύρια χρήστες. Ξεκίνησε το 2004 παράλληλα με την δική μας σελίδα antroni.gr, το ίδιο έτος.
Βρισκόμαστε εκεί, στο Facebook καμιά δεκαριά χρόνια. Από τους πρώτους ή μεταξύ των πρώτων από την Ηλεία. Σύντομα φτιάξαμε τις δικές μας ομάδες που προσέλκυσαν χιλιάδες ανθρώπους. Βρήκαμε εκεί, συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, γνωστούς, άγνωστους, πολύ κόσμο και δεν σας κρύβουμε ότι στην αρχή ενθουσιαζόμασταν κιόλας. Κατόπιν όμως όλο αυτό κατέληγε σιγά-σιγά σε μία φούσκα, ένα "ανούσιο πράμα" που δεν λειτούργησε για την σύσφιξη των σχέσεων αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Με κάποιους φίλους που είχαμε ταχτική ή καθημερινή επικοινωνία, αραιώσαμε αφού τα νέα τους τα μαθαίνουμε πλέον από αυτό το διαβολοεργαλείο. Μάλιστα με άλλους ήλθαμε και σε σύγκρουση και σε σφοδρή αντιπαράθεση. Θα ήταν καλύτερα να τους θυμόμασταν όπως πριν γιατί η συμπεριφορά τους εδώ μας απογοήτευσε. Το ίδιο βέβαια θα λένε και αυτοί από την πλευρά τους.
Για τους λάτρεις της λαογραφίας (όπως η αφεντιά μας) το Facebook είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, διότι βοηθάει να ξετρυπώνουμε πολλά σπουδαία στοιχεία, όπως είναι οι φωτογραφίες, αλλά και άλλο πρωτογενές υλικό. Επίσης είναι χρήσιμο για μας, διότι διαφημίζει την επιχείρησή μας (με το αζημίωτο), αυξάνοντας τις πωλήσεις, αλλά και τις σελίδες μας εδώ, ανεβάζοντας έτσι (όχι ότι το έχουμε ανάγκη) την επισκεψιμότητά τους.
Χρήσιμο όμως είναι και για τους «κλέφτες» του ίντερνετ, κάποιους εξυπνάκηδες που βρίσκουν μια φωτογραφία, ένα κείμενο, οι οποίοι τα κλέβουν και τα κοτσάρουν σε μια ομάδα, δίχως πηγή και περιγραφή, όπου τις περισσότερες φορές τα θέματά τους είναι άσχετα με το αντικείμενο της ομάδας. Π.χ. «Ορεινή Ηλεία», του φίλου και συναγωνιστή μας στον σύλλογο Ωλονό, Ανδρέα Αθανασόπουλου. Παρακολουθούμε κάποιους ψωνισμένους, χρόνια τώρα και μας «τσιτώνονται» τα νεύρα, οι οποίοι δεν ξεπερνούν τα δάκτυλα της μιας παλάμης, που αναρτούν διάφορες φωτογραφίες με καλύβια, άλογα, γαϊδούρες, κοτέτσια, κοκόρια που τα συνοδεύουν λεζάντες όπως: «ζεστή καλημέρα», «ευτυχισμένη ζωή», «χαρούμενη Κυριακή» λες και εμείς στην ορεινή Ηλεία «είμαστε για τα πίτουρα». Τους ακολουθούν με λάϊκ (μου αρέσει) κάποιοι πλασματικοί φίλοι μας που όταν είδαν το κοτέτσι, λαχτάρισαν το χωριό τους και άθελά τους μας προτρέπουν να μεταβούμε και εμείς σε αυτά το ανούσια θέματα που «ψώνισαν» εδώ και εκεί. Πόσο... όμορφο θα ήταν αυτοί οι «κλέφτες» που αποζητούν την αναγνώριση με «ξένα κόλλυβα», να μας έδειχναν μια δικιά τους φωτογραφία των παιδικών τους χρόνων, του σχολείου, του χωριού τους, της γειτονιάς, της γιαγιάς τους, της θειάς τους κλπ.
Επίσης, το facebook είναι χρήσιμο εργαλείο για τους κομπλεξικούς με έλλειμμα αυτοεκτίμησης που αν δεν τους κάνεις λαϊκ, γίνονται εχθροί σου. Γι’ αυτούς που έκαναν δικιά τους σελίδα και νόμισαν ότι έπιασαν «τον παπά…», τους επιδειξίες, τα καμάκια, τους γαμπρούς, τις νύφες που παρ´όλη την "αποτυχημένη" εξωτερική εμφάνιση, παρουσιάζονται σαν μοντέλα (το photoshop έχει πάρει φωτιά), αυτούς που ψάχνουν ταίρι και αυτούς που επιθυμούν την διαφορετικότητα στην σεξουαλική τους ζωή.
Για αυτούς που έχουν βρει τη χαρά τους, που επιζητούν το "ουάου", την επιβεβαίωση, τα κοπλιμέντα ότι είναι οι καλύτεροι του χωριού με την ανάρτηση που μας «έμπηξαν», το ταξίδι που πήγαν, το σαλόνι που αγόρασαν, το αυτοκίνητο, το σπίτι, την γκόμενα που γνώρισαν, την οικογένεια και το χειρότερο για κάποιους ότι μαζί με άλλα εκθέτουν στο διαδίκτυο και τα ανήλικά τους. Είναι οι ίδιοι που πριν διαβάσουν ένα άρθρο πατάνε like, όπως φανταζόμαστε θα γίνει και σε αυτό το άρθρο που τους «κράζει».

Περισσότερα...

Άκης Παπαντώνης, βιολόγος και συγγραφέας

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 14 Ιανουαρίου 2018

Αθήνα, Οξφόρδη, Κολωνία

Ο ήρωας του «Καρυότυπου» έχει πολλά κοινά με τον συγγραφέα του. Αναπόφευκτα, όπως λέει ο Άκης Παπαντώνης. Kαι τα δικά του βήματα μοιάζουν άλλωστε με την πορεία ενός τυπικού μοναχικού ερευνητή στα θαυμαστά πανεπιστήμια της Εσπερίας. Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα, ανήκει δηλαδή στη γενιά που πέρασε από το λύκειο των «δεσμών», όπως λέει, και ήδη από μαθητής σε δημόσιο σχολείο ήθελε να ασχοληθεί με τις επιστήμες υγείας. Πέρασε στο τμήμα Βιολογίας, αρχικά στη Θεσσαλονίκη κι έπειτα στην Αθήνα, από όπου και πήρε το πτυχίο, το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό του. «Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα κατάλαβα ότι θέλω να μείνω στη Βιολογία», θυμάται. Τα πράγματα πήραν στη συνέχεια τον δρόμο τους, με κατεύθυνση αυτή τη φορά προς τον αγγλοσαξονικό κόσμο, παρά το ότι σχεδόν ποτέ μέχρι τότε δεν είχε βγει από την Ελλάδα. Στην Οξφόρδη έκανε τη μεταδιδακτορική του έρευνα για τεσσεράμιση χρόνια πάνω στη γονιδιακή ρύθμιση, η οποία στη συνέχεια του άνοιξε το δρόμο για τη θέση επίκουρου καθηγητή στο Kέντρο Μοριακής Ιατρικής (CMMC) του Πανεπιστημίου της Κολωνίας.

Από το 2013 διευθύνει εκεί το δικό του εργαστήριο με αντικείμενο τη μελέτη και κατανόηση των μηχανισμών της κυτταρικής γήρανσης και ει δυνατόν την παρέμβαση σε αυτούς. Η έρευνα της ομάδας του εστιάζει στο ερώτημα κατά πόσο «η τρισδιάστατη διαμόρφωση του DNA στους πυρήνες των ανθρώπινων κυττάρων αλλάζει με την κυτταρική γήρανση. Με άλλα λόγια αλλάζει επειδή γερνούν τα κύτταρα ή επειδή αλλάζει αυτή η διαμόρφωση τα κύτταρα γερνούν;». Ένα σύχγρονο αντικείμενο μελέτης, αν σκεφτεί κανείς ότι το big bang στον τομέα της τρισδιάστατης διαμόρφωσης του DNA έγινε μόλις την περίοδο 2002-2009. Στο πεδίο της κυτταρικής γήρανσης η αποκωδικοποίηση των μηχανισμών που τη ρυθμίζουν ενδέχεται μάλιστα να οδηγήσει μελλοντικά σε εφαρμογές για την αντιμετώπιση ασθενειών όπως ο καρκίνος ή οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες.

«Η λογοτεχνία είναι καθημερινή ανάγκη». Όμως πώς συνδυάζεται η απαιτητική έρευνα αιχμής και μάλιστα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και αποστειρωμένο ακαδημαϊκό περιβάλλον όπως το γερμανικό με τη λογοτεχνία; Πώς είναι δυνατό μέσα σε μια μέρα να χωρέσει κανείς επιστήμη και τέχνη; 

Καρυότυπος, εκδόσεις Κίχλη, 2014«Κάποτε ένας καθηγητής στην Οξφόρδη μου είπε: "Θα τα πας πολύ καλά ως ερευνητής αλλά θα πρέπει να αφήσεις τη λογοτεχνία. Δεν χωράνε μαζί αυτά τα δύο πράγματα. Θα αφοσιωθείς μόνο στην έρευνα". Του είπα "όχι", γιατί η μόνη απόδρασή μου από την πυκνή επιστημονική καθημερινοτητα είναι η λογοτεχνία», λέει ο Άκης Παπαντώνης εμφατικά, συμπληρώνοντας ότι για αυτόν «η λογοτεχνία είναι καθημερινή ανάγκη». Τόσο η συγγραφή όσο και η ανάγνωση, την οποία θεωρεί εξίσου σημαντική διαδικασία. Όπως υπογραμμίζει άλλωστε με κάθε ευκαιρία, η σχέση του με τη λογοτεχνία ξεκίνησε από την σκοπιά του αναγνώστη.

Η συγγραφή προέκυψε αργότερα, όταν όντας διδακτορικός φοιτητής αποφάσισε αυθόρμητα να παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ. Μπήκε αμέσως στο τμήμα «προχωρημένων» και με άγνοια κινδύνου, πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, άρχισε να γράφει τον «Καρυότυπο». Τότε βρισκόταν ήδη στην Αγγλία, γεγονός που τον κινητοποίησε ακόμη περισσότερο να ασχοληθεί σοβαρά με τη συγγραφή και δη στα ελληνικά, παρόλο που, όπως λέει ο ίδιος, επιστημονικά γράφει και σκέφτεται στα αγγλικά. «Ζώντας στο εξωτερικό, η σχέση μου την ελληνική γλώσσα διατηρείται μέσα από το γράψιμο. Επιλέγω να γράφω λογοτεχνία στα ελληνικά γιατί δεν γίνεται να αποδώσεις τις λεπτές αποχρώσεις της μητρικής γλώσσας σε μια άλλη», εξηγεί ο ίδιος.

Στο μεταξύ ο Άκης Παπαντώνης ασχολείται επίσης με τη μετάφραση και τη λογοτεχνική κριτική, γράφοντας κάθε τόσο κριτικά σημειώματα για ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία. Και μέσα σε όλα ετοιμάζει ήδη το επόμενο βιβλίο του, το οποίο φιλοδοξεί να μεταφέρει τους αναγνώστες στο Πριπιάτ, την πόλη-δορυφόρο του Τσέρνομπιλ όπου ζούσαν εργαζόμενοι του πυρηνικού σταθμού, μια μέρα πριν το μοιραίο πυρηνικό δυστύχημα. Θα είναι με έναν δικό του τρόπο ένα βιβλίο για τη μνήμη και τις σχέσεις των παλιών με τις νεότερες γενιές, για το παρελθόν των παππούδων που προοιωνίζεται το μέλλον τον εγγονών. Κι όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άκης Παπαντώνης πρόκειται τελικά για αυτό που ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ έγραφε στην «Τρικυμία» περί παρελθόντος και μέλλοντος: «What is past is prologue».

Δήμητρα Κυρανούδη

Ηχητικό και οπτικό υλικό για το θέμα 

Πηγή

ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 09 Ιανουαρίου 2018

του Νικόλαου Διονυσίου Σκέντζη

Οι κτηνοτρόφοι της ορεινής Ηλείας αναφέρονται με διάφορες ονομασίες: τσοπάνης, βοσκός, σκουτέρης, ξωμάχος, ποιμένας κ.α.
Σαν βάση είχαν το στανοτόπι (λημέρι), ο χώρος όπου υπήρχαν οι αναγκαίες εγκαταστάσεις για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων και των ζώων.
Το καλύβι ήταν το κύριο κτίσμα που στέγαζε ανθρώπους και ζώα κατά την χειμερινή περίοδο.
Το μαντρί ήταν ένας περιφραγμένος χώρος για τον αυλισμό και το τάισμα των ζώων.
Το γαλάρι (ξελώντσα) ήταν χώρος φτιαγμένος σε επικλινές σημείο για να στραγγίζουν τα νερά, για την διανυκτέρευση των ζώων.
Ο τσάρκος ήταν ένας μικρός χώρος για να φυλάσσονται τα νεογέννητα αρνοκάτσικα.
Στις αρχές τις άνοιξης σε ανοιχτό χώρο έφτιαχναν την στρούγκα για το άρμεγμα, με κλαδιά (γκορτσιές) γύρω-γύρω και τοποθετούσαν στην έξοδο δύο μεγάλα λιθάρια τα ονομαζόμενα στρουγκολίθια στα οποία κάθονταν οι δύο που άρμεγαν, ενώ ένας τρίτος (στρουγκολάτης) προωθούσε τα ζώα προς την έξοδο.
Ταυτόχρονα κοντά έφτιαχναν την παγανιά, αρκετά μεγάλος χώρος και περιφραγμένος, για γιομάτισμα το μεσημέρι και προφύλαξη το βράδυ.
Τα σκεύη που χρησιμοποιούσαν ήταν χαλκωματένια και ξύλινα.
Τέντζερη για το μαγείρεμα, σαγάνι για το φαγητό, τέσα για την μεταφορά του φαγητού, καζάνι (λεβέτι) για το ζέσταμα και το πήξιμο του γάλακτος, καρδάρα (μπακράτσα) και βεδούρα για το άρμεγμα, καρδάρι για πολλές χρήσεις γύρω από το γάλα, γιατί ήταν ευκολόχρηστο.
Το κουτούλι το χρησιμοποιούσαν για το μέτρημα του γάλακτος, στραγκοπάνι για το σούρωμα, τσαντελσπάνε στο οποίο έριχναν το πηγμένο γάλα, στάλπη (σπριγγλιάτα) μέσα στο οποίο στράγγιζε ο τυρόγαλος, τρίφτης για το ανακάτεμα του τυρόγαλου μέχρι να βγει η μυτζήθρα, κεψέ για το μάζεμα της μυτζήθρας, τεζάχι για το αλάτισμα του τυριού και της μυτζήθρας και τέλος ο δάρτης για την αποβουτύρωση του γάλακτος.
Όταν γεννούσαν τα γιδοπρόβατα το πρώτο γάλα που δεν είχε καθαρίσει και ήταν αρκετά πηκτό το ονόμαζαν κόλλα, και με αυτό έφτιαναν το κορκοφίγκι.
Τα προϊόντα του αιγοπρόβιου γάλακτος όπως το παραδοσιακό τυρί φέτα, κεφαλοτύρι, γραβιέρα, γιαούρτι, κ.α. καθώς επίσης και τα υποπροϊόντα του είναι τα καλύτερα, και με την μεγαλύτερη ζήτηση.
Στις αρχές της άνοιξης κωλοκούριζαν τα πρόβατα, κούρευαν δηλαδή την κοιλιά, το λαιμό, τα πίσω πόδια και τέλος την ουρά, για να παίρνει αέρα το ζώο, αλλά και για να αρμέγεται εύκολα και πιο καθαρά.
Τον Μάιο γίνονταν ο κούρος παρουσία όλης της οικογένειας, φίλων και συγγενών για βοήθεια, ενώ ταυτόχρονα έσφαζαν ένα ζώο ώστε η μέρα του κούρου να ξεχωρίζει από τις άλλες. Από τα μαλλιά των προβάτων έφτιαχναν το ποκάρι.
Το κούρεμα των γιδιών γίνονταν με διαφορετικό τρόπο, καρφώνοντας στο έδαφος μια φούρκα, περνούσαν το κεφάλι του ζώου μέσα ώστε να μην κουνιέται και εν συνεχεία κούρευαν το ζώο σε όρθια στάση.
Ο τσοπάνος όσα ζώα και να είχε στο κοπάδι του τα γνώριζε ένα-ένα και σε πολλά από αυτά έδινε και ονόματα.
Η ενδυμασία του ήταν πλεκτή φανέλα, υφαντό πουκάμισο ή βέγγα, υφαντό σώβρακο, υφαντό μπαινοβράκι της νεροτριβής, υφαντή κάπα της νεροτριβής, πλεκτό πουλόβερ, μπούστο και πλεκτές κάλτσες από τραγόμαλλο που περνούσαν τον αστράγαλο σε σχήμα μπότας οι οποίες δεν απορροφούσαν το νερό και διατηρούσαν τα πόδια ζεστά και στεγνά.
Τέλος τα υποδήματα του ήταν καουτσούκια η γουρουνοτσάρουχα. Όλα αυτά διατηρηθήκαν στα χωριά μας μέχρι την δεκαετία 1950-1960.

Το παραπάνω άρθρο μας το έδωσε ο γράφων και είχε δημοσιευτεί στο Περιοδικό "Φολόη" Αρ. Τεύχους 59 του 2011.

2018: Ευχές για Καλή και Δημιουργική Χρονιά.

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 31 Δεκεμβρίου 2017

Το Antroni.gr εύχεται σε εσάς και τις οικογένειες σας, Καλή Χρονιά γιομάτη Υγεία, Αγάπη, Αισιοδοξία, Ελπίδα, Όνειρα, Γαλήνη και Χαμόγελα. Να είστε όλες και όλοι καλά και ας ελπίσουμε να είμαστε πάλι μαζί και του χρόνου.