Γάμος στη Γιάρμενα πριν 31 χρόνια

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 11 Οκτωβρίου 2019

Γάμος στη Γιάρμενα στις 29. 10. 1988 του Τάκη Κυριακόπουλου και της Νίκης Μπενέτση πριν 31 χρόνια.

Ο Χρήστος (Τάκης) Κυριακόπουλος γεννήθηκε το 1952 στη Φολόη (Γιάρμενα) και πέθανε στις 15 Οκτωβρίου 2011

Για 20 χρόνια (1982-2002), ασχολήθηκε με τα κοινά στη Φολόη. Τέσσερα χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Φολόης, τέσσερα χρόνια τοπικός πρόεδρος του δήμου Φολόης και τα υπόλοιπα ως κοινοτικός σύμβουλος.

Τα παρακάτω 5 βίντεο (άγνωστου εικονολήπτη) μας τα εμπιστεύτηκε πριν δέκα χρόνια ο συνοδοιπόρος μας στον σύλλογο «Ωλονός», Ανδρέας Χρονόπουλος για τον σύλλογο Φολοητών «ο Κένταυρος».

Τα ανεβάσαμε τότε τα βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα αλλά έκτοτε χάθηκαν. Είναι περίπου 9 έως 10 λεπτά το καθένα διότι τότε δεν επιτρεπόταν το ανέβασμα βίντεο διάρκειας πάνω από 10 λεπτά.

Στο Πρώτο (1) βίντεο είναι η προετοιμασία του γάμου. Στο δεύτερο (2) η τελετή στην εκκλησία, στο τρίτο (3) η συνέχεια της τελετήςστην εκκλησία και η μετάβαση στο τραπέζι, στο τέταρτο (4) βίντεο είναι το τραγούδι στο τραπέζι με τραγούδια της τάβλας από τον αξέχαστο Γιώργο Δανίκα (Τζή) και το πέμπτο (5) το γλέντι του γάμου.

Κώστας Παπαντωνόπουλος www.antroni.gr

Τραγουδάκια από τον φετινό διαγωνισμό στο Κούμανι

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 01 Οκτωβρίου 2019

«Δεν τα 'τρωγες Δεν τα 'πινες…» Διονύσης Παπούλιας

Β' Βραβείο στο Διονύση Παπαούλια!

"Για δες τε τον αμάραντο..." Λυδία Παλαιολόγου

«…Αφήστε με μόνη μου…» θα είπε το κορίτσι στην ορχήστρα.
Απορούσε ο κλαριντζής αλλά η κοπέλα μας «μέθυσε» όπως φαίνεται και από την κάμερα που «τρέκλιζε».
Ανέβηκε στο πάλκο η Λυδία και ευγενικά δεν δέχτηκε τη συνοδεία της ορχήστρας.
Σε αυτούς τους διαγωνισμούς, οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι δεν έχουν την εμπειρία να τραγουδήσουν με όργανα ούτε τον χρόνο να συντονιστούν με την ορχήστρα γι’ αυτό κατά την άποψή μας θα είναι προτιμότερο να διαγωνίζονται «α καπέλα», χωρίς δηλαδή κλαπατσίμπανα. 

Σχόλια:Θαλεια Τσουλου-Τουτουνη Καλημέρα η κοπέλα τέλεια Συγχαρητήρια Γεωργια Κουτρα Την επομενη φορά καλυτεραhttps://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/td8/1.5/16/2714.png");"Martzaklis Thodoris Φοβερη....ελπιζουμε να την δου.ε σε κανα σχημα οου φτιαχνουν οι νεοι σημερα για την σωστη προβολη του δημοτικου-παραδοσιακου τραγουδιου  Giannis Raptis ακου ρε φιλε κωστα απ, την ορεινη ΗΛΕΙΑ ΠΑΠΑΣΙΔΕΡΗΣ, ΜΥΤΑΚΗ, ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ, ΖΑΧΟΣ, ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ, ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ, ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΛΑΡΥΓΚΙΑ ΙΣΩΣ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ …. ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΩΡΑ? ΥΓ. ΜΑΡΙΚΑ ΠΑΠΑΓΚΗΚΑ ΒΑΛΤΗ ΝΑ ΚΟΥΣΕΙΣ ……… << ΜΑΣ ΠΗΡΕ Η ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΥΓΗ ΓΕΙΑΣΟΥ ΝΤΑΒΕΛΗ ΑΡΧΙΛΗΣΤΗ>>…..!!!!!!!! διονυσια σγαρδελη Συγχαρητήρια στην κοπέλα προχώρα κοπελιά μπράβο

Ο Γιάννος ο Περατιανός, Γιώργος Βλάχος

Δημοτικό τραγούδι επέλεξε ο Γιώργος Βλάχος όταν άλλοι συνομήλικοί του μαϊμουδίζουν με Βανδήδες, Φουρέιρες και όλο το τελευταίο συμφερτό με τα ποπ, τα ροκ και όλο το εισερχόμενο συναπάντημα.
Να το χαιρόμαστε τούτο το σεμνό παλληκαρόπουλο που ανέβηκε στο πάλκο όχι για να διαγωνιστεί αλλά για να μας χαλαρώσει με την ηρεμία του και να μας μεταδώσει το αισιόδοξο μήνυμα ότι, δεν έχει χαθεί τίποτα σχετικά με το δημοτικό μας τραγούδι.
«Ο Γιάννης ο Περατιανός», ένα ευχάριστο τραγουδάκι που ίσως να μας έρχεται από τα Εφτάνησα όπως διαπιστώνεται από τα χορευτικά της «Δόρα Στράτου».
Είναι απο τα τραγούδια που κρύβουν ιστορία εκατοντάδων χρόνων, τσάμικο και καλαματιανό εδώ με το όνομα Περατιανός και αλλού ως Μερατιανός ή Μαραθιανός και συρτό αργό ή συρτό γρήγορο ή και τα δύο όπως και ο χορός.

Σχόλια:

• Panos Papagiannis Ωραίος...
• Κουτρας Νικος Συγχαρητήρια στο παλικάρι και σ'όλα τα νέα παιδιά που πήραν μέρος!!
• Panagiotis Adamopoulos Πολύ άνετος!

  Δήμητρα Αγγελοπούλου Ο τρόπος που καθοδηγεί τα όργανα είναι όλα τα λεφτά!!

  Απάντηση Kostas Papantonopoulos δεν ήταν όργανα, κλαπατσίμπανα...!

ΤΟ ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΠΝΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ!

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 20 Σεπτεμβρίου 2019

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Μια ζωή την έβγαλα να είμαι ζαλιά κάπου 60 οκάδες φόρτο, μέσα στην νύχτα, στο κρύο, στο χιόνι, σε κακοτοπιές, να έχω και του διαβόλου το κουμπί μη με τσακώσουνε και με μπουζουριάσουνε μέσα στα παλιοσίδερα...!

….Μια φορά, είχανε φερμένο ένα τσακαλιάρη νωματάρχη σκυλί, παλιοτόμαρο, λόγιαζε ότι τάχατις θα γίνει στρατηγός και δεν μας άφηνε σε χλωρό κλαρί και τότενες τα πράματα ζορίσανε. Τότενες είχαμε ένα λάγιο κεσέμι του κολέγα μου του Σπύρου, που το είχε αναθρέψει από την γέννα το έπαιζε με δαύτο και το είχε καμωμένο μάστορα, ίδιος άνθρωπος νόγαγε, μόνο μιλιά δεν έβγανε. Τότενες κανονίσαμε να κάνουμε μια γκέλα, για να περάσουμε τον καπινό από τ’ αποσπάσματα. Διαλέγαμε τον καιρό να μην είναι βροχερός, γιατί άμα βρεχότανε το πράμα, άναβε και χάλαγε, αλλά και βάραινε και άντε να το κουβαλήσεις ζαλιά. Πήραμε τραβιώντας το κεσέμι, να μην πονηριαστούνε στα χωριά που περνάγαμε, ότι τάχατις να το πάμε τάμα στους Αγιό – Θόδωρους στο Σωποτό, αλλά κωλώσαμε και στρίψαμε ντουγρού στην Μορόχοβα. Το Λεχούρι και το Λιβάρτζι, έβγανε ένα μπασμά καλό καπινό, αλλά σκεβόμαστε και τον έρμο τον δρόμο. Εκεί πήγαμε στο σπίτι του κολέγα μας, που μας περίμενε, κάτσαμε, ξαποστάσαμε, φάγαμε βραστό, ήπιαμε και μια σταλιά κρασί να στανιάρουμε και μετά, αφού στρίψαμε τσιγάρα από το πράμα που θ’ αγοράζαμε για δοκιμή, το σακιάσαμε. Ο κολέγας έφερε και το καντάρι του το ζυγιάσαμε, κάναμε λογαριασμό, τόνε πλερώσαμε ντούκου και μόλις άρχισε να χαλουπώνει, ζαλωθήκαμε και φύγαμε. Το καπινό τόνε βάναμε μέσα στο ματαράτσι με σειρά και τον πατικώναμε καλά και στρωτά, για να χωρέσει μπόλικο. Στο γιόμισμα δεν δέναμε την μούση του, αλλά το ράβαμε με σπάγκο και μια σακοράφα, ανάρια - ανάρια για να μην παγαίνει ο χώρος στράφι και το ματαράτσι γινότανε παστάλι. Ευτούνα τα ματαράτσια που ’χαμε, χωράγανε ταμάμ εξήντα οκάδες. Ήθελε μαστοριά το πατίκωμα και ευτούνος, ο κολέγας μας στην Μορόχωβα, ήτανε μάνα ντεξής, σου το ’φκιανε ταμάμ μπαούλο. Κάπου - κάπου τήραγε πως και πώς να μας την κάνει, έβανε απόξω – απόξω το καλό για μόστρα και μέσα στην βουρλιά είχε τρουπωμένα και σαράπια πατόφυλλα, που ήσαντε μπίτι τούρκος. Μου ξίνιζε λίγο στην αρχή, αλλά δεν πάει στον διάβολο ευτούνα έχει το εμπόριο, και εγώ με την αράδα μου έτρωγα τους άλλους και έτσι δεν με τόσο κακοφαινότανε.

Περισσότερα...

Σία Μαρκοπούλου (Γιάρμενα) 1929 - 2019

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 11 Σεπτεμβρίου 2019

Έφυγε χθες 10.09.2019 η Σία Μαρκοπούλου  που γεννήθηκε πριν 90 χρόνια.

Ο τελευταίος αποχαιρετισμός θα γίνει την Παρασκευή στις 11.00 στη Γιάρμενα.

Στον σύζυγό της Χρήστο, στα παιδιά της Σοφία, Νίκη και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο σύζυγος της εκλιπούσης είναι ο αγαπητός μου κυρ Χρήστος Μαρκόπουλος, ο δάσκαλος και εκδότης του περιοδικού «Φολόη» που τόσα και τόσα έχει προσφέρει στη Γιάρμενα. Τον αναζήτησα το περασμένο καλοκαίρι αλλά λόγω της κατάστασης της συζύγου του δεν προσήλθε στο χωριό του.

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Η ενημέρωση προέρχεται από τον φίλο της σελίδας, Γιώργο Μαρκόπουλο απο τη Φολόη.

ΚΟΥΜΠΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 05 Σεπτεμβρίου 2019

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη, συγγραφέα - λαογράφου

Κουμπαριά

Η λέξη «κουμπαριά» προέρχεται από την ιταλική λέξη «compare» που σημαίνει έμπιστος φίλος. Εμείς κουμπαριά λέμε την συγγένεια που προκύπτει από την βάπτιση ή από το στεφάνωμα. Είναι το είδος συγγενικής σχέσης που δημιουργείται μεταξύ του κουμπάρου και της οικογένειας εκείνου που παντρεύτηκε ή βαφτίστηκε από αυτόν. Τοιουτοτρόπως ο όρος κουμπαριάζω, σημαίνει συνδέομαι συγγενικά με κάποιον μέσω της κουμπαριάς.

Με την απόφαση κάποιος να είναι μάρτυρας (νουνός) της βάπτισης του νεοφώτιστου παιδιού και μάρτυρας της συνένωσης του ζευγαριού, συνυπογράφει μια σχέση ζωής μαζί τους. Κατά το μυστήριο του γάμου, ο ιερέας προσφέρει στη νύφη και στο γαμπρό να πιούνε κρασί από το ίδιο ποτήρι. Όσο κρασί απομείνει στο ποτήρι, πρέπει να το πιει ο κουμπάρος κι η κουμπάρα. Κατά την τελετή του γάμου ο κουμπάρος και η κουμπάρα αλλάζουν πρώτα τα δαχτυλίδια, τρεις φορές και μετά τα στέφανα, επίσης τρεις φορές.

Περισσότερα...

Παναγιώτης Τόλιος 1933 - 2019

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 04 Σεπτεμβρίου 2019

Έφυγε την Τετάρτη 28.08.2019 ο Παναγιώτης Τόλιος του Νικολάου και της Κωνσταντίνας  που γεννήθηκε πριν 86 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του έγινε στη Θεσσαλονίκη.

Στην σύζυγό του Πολυτίμη, στα παιδιά του Νικόλαο, Κωνσταντίνα και σε όλους τους συγγενείς του, εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Η οικογένεια Τόλιου προέρχεται από το γειτονικό μας χωριό Κούμανι. Ο πατέρας του Παναγιώτη ήλθε στο Αντρώνι σώγαμπρος. Τον είχα δει δυο τρεις φορές πριν αρκετά χρόνια στο εξοχικό τους στη Χαλκιδική. Στην Θεσσαλονίκη τους «τράβηξε» όλους η αδελφή του η Βγένω που πήγε πρώτη. 

Κώστας Παπαντωνόπουλος Τρυγητής 2019

 Υγ. Λυπάμαι πάλι, διότι το διάστημα που έφυγε ο Παναγιώτης Τόλιος ενώ βρισκόμουν στο Αντρώνι, δεν άκουσα απολύτως τίποτα. Με ενημέρωσε η ξαδέλφη μου η Λεμονιά Ζαχαροπούλου, τσούπα του μπάρμπα μου του Μπολιάρη (Μπούκη).