Σελίδα για το Αντρώνι πριν το 2000 από τον Γιάννη Παπαντώνη

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 20 Οκτωβρίου 2020

Ο Γιάννης τότε..., τώρα είναι καλλίτερος!

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος, Πλίεγκας 

Γνωρίζατε ότι την δεκαετία του '90 το Αντρώνι είχε ιστοσελίδα;

Μην πάει το μυαλό σας στην αφεντιά μας άλλος ήταν ο προπομπός απλά εμείς ακολουθήσαμε ύστερα από πέντε έξι χρόνια, στις αρχές της καινούργιας χιλιετίας.

Η «σκοτεινή» διαδικτυακή εποχή του '90 δεν βρίσκεται πολύ μακριά μας. Οι περισσότεροι γνωρίσαμε αυτή την εποχή, είτε ως νέοι είτε ως ενήλικες. Από τότε ως σήμερα, έχουν γίνει τεράστιες βελτιώσεις με το διαδίκτυο, για να λέμε και του... «στραβού το δίκιο».

Τότε έμπαινες με το τηλέφωνο και όταν μίλαγες κοβόταν το ίντερνετ έκανε δηλαδή αυτόματο disconnect και άντε πάλι να συνδεθείς ύστερα από ώρα. Ήθελε δηλαδή «γαϊδουρινή υπομονή». Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Η ιεροτελεστία περιλάμβανε και αυτόν τον υπέροχο ήχο που πραγματικά τον έχουμε νοσταλγήσει. 

Το ίδιο και χειρότερα γινόταν όταν ήθελες να κάνεις ανάρτηση ή να δεις μια φωτογραφία.

Σήμερα το διαδίκτυο αποτελεί παγκόσμιο αγαθό. Όλοι γνωρίζουμε να το χρησιμοποιήσουν, ενώ ελάχιστοι μπορούν να το αποχωριστούν έστω και για λίγες ώρες ή μέρες.

Δεν θυμόμαστε πως πρώτο βρήκαμε την τότε ιστοσελίδα του Αντρωνίου που την είχε φτιάξει ο Γιάννης Παπαντώνης του Κώστα του Μούλου, ο συνάδελφός μας από το Ναυτικό. Συμμετείχαμε όμως ενεργά και με μηνύματα και διαφημίζαμε κιόλας την τότε σελίδα του χωριού μας.

Η σελίδα ακούμπαγε σε μια πλατφόρμα που λεγόταν GeoCities που υποστηριζόταν από την Yahoo! Στην αρχή ήταν ένας από τους λίγους τρόπους για να δημιουργήσει κανείς δωρεάν τη δική του ιστοσελίδα. Για κάποια χρόνια υπήρξε επί σειρά ετών μια δημοφιλής λύση στο χώρο του web hosting.

Η σελίδα είχε γίνει χειροποίητα, γράμμα- γράμμα και όχι όπως σήμερα με ένα Copy paste.

Το περιεχόμενο της τότε σελίδας το είχαμε ζητήσει από τον συμπατριώτη μας και τελικά το πήραμε τον περασμένο Αύγουστο που βρεθήκαμε στο χωριό.

Τα υπόλοιπα θα μας τα πει ο Γιάννης με το παρακάτω σημείωμα που μας έστειλε στις 21.10.2020:

«Κώστα καλησπέρα,

το site το έφτιαξα γύρω στο 1992 όταν υπηρετούσα στο ΓΕΤΕΝ (Ερευνητικό Κέντρο Πολεμικού Ναυτικού). Η τελευταία ανανέωση ήταν το 1998 όταν ήμουν 36 χρόνων.

Όσον αφορά τα μηνύματα, τα περισσότερα ήταν στην αγγλική γλώσσα και μάλιστα θυμάμαι πολλά ήταν από την Αυστραλία. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά σ’ αυτά μου ζητούσαν, σε ενδεχόμενη επίσκεψη αυτών στην Ελλάδα πως μπορούσαν να δουν το χωριό και αν υπήρχε κατάλυμα ή έστω τρόπος να μείνουν.

Τα μηνύματα δεν πρέπει να ξεπερνούσαν τα 100 αλλά για εκείνη την εποχή που το ίντερνετ ήταν στην νηπιακή του μορφή, ήταν αρκετά.

Χωριανοί δεν είχαν γράψει μηνύματα ο πιο κοντινός ήτανε ο Ηλιόπουλος ο Άγγελος από τη Δίβρη.

Πολλοί χωριανοί μου τηλεφωνούσαν ότι είδαν το site και μου ζητούσαν να τους το πάω τυπωμένο για να το διαβάζουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το είχα δώσει στο μακαρίτη το Νίκο το Νικολετόπουλο, στο θείο μου στην Θεσσαλονίκη και σε πέντε έξι ακόμη άτομα που δεν τα θυμάμαι.

Η επισκέψεις στο site σύμφωνα με τον counter πρέπει να ξεπερνούσαν τις δυόμισι χιλιάδες πραγματικές.

Το site αυτό τελείωσε άδοξα, γύρω στο 98 γιατί δεν είχα τον τρόπο να το υποστηρίξω και βεβαίως όπως καταλαβαίνεις, έπρεπε να γίνονται τακτές ενημέρωσης που δεν μπορούσα να κάνω.

Και αυτό που θυμάμαι είναι ότι πρέπει να ήταν από τα πρώτα site που αναφέρονταν σε μικρά χωριά όπως το δικό μας.

Αυτά μπόρεσα να θυμηθώ Κώστα μου και ότι άλλο μου έρθει στο μυαλό θα σου ξαναγράψω

Ευχαριστώ πολύ καλό σου βράδυ!»

Η ΣΕΛΙΔΑ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ1990

Αντρώνι - Oρεινή Ηλεία

Το Αντρώνι είναι ένα χωριό της ορεινής Ηλείας. Απέχει 40 χιλιόμετρα από τον Πύργο και 70χλμ. από την Πάτρα.Ευρίσκεται πάνω στην εθνική οδό που ενώνει Πάτρα-Τρίπολη (δεμοσιά, δρόμος 111). Το υψόμετρο του είναι περίπου 500 μέτρα. Το κλίμα είναι δροσερό το καλοκαίρι και ο χειμώνας ήπιος.

Είναι ένα καταπράσινο μέρος, που περιβάλλεται απο άγονα πετρώδη βουνά, γύρω του βρίσκονται δύο μεγάλες χαράδρες που τις διασχίζουν ποτάμια η Γκούρα και το κουμανέικο ποτάμι. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω είναι το μεγάλο δάσος του από βελανιδιές η λεγόμενη Κάπελη. Απέναντι ακριβώς είναι το οροπέδιο της Φολόης (γνωστό από την αρχαιότητα από τον ξακουστό κένταυρο Φόλο), που σκεπάζεται από άλλο μεγάλο δάσος βελανιδίας.

Το χωρίο έχει σπουδαία ιστορία, που ξεκινά από την αρχαιότητα, βέβαια με άλλη ονομασία ΛΑΣΙΩΝ εξού και το όνομα του νεοσύστατου δήμου (δήμος Λασιών). Υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και μετά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 50.

Οι κάτοικοι έλαβαν μέρος σε όλους τους αγώνες τις πατρίδας. Το 1821 δημιούργησε τέτοιο μύθο η αγωνιστικότητα των κατοίκων που ακόμη και οι σημερινές γεννιές λένε την παροιμία : "Κούμανι και Αντρώνι ο Θεός να σε γλιτώνει". Αυτή και μόνο η παροιμία μας δείχνει την αγωνιστικότητα των κατοίκων. Το Αντρώνι και κατά την διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου προσέφερε στην πατρίδα γενναίους άντρες.

Το σπίτι του Διομήδη και του Καραμελά. Το μπροστά το αγόρασε ο Κώστας του Μούλου.

Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια παρακμή και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εσωτερικό και εξωτερικό. Ο πληθυσμός του μειώθηκε σημαντικά και έτσι σήμερα είναι μόνο 300 μόνιμοι κάτοικοι. Οι χωριανοί που έχουν μεταναστεύσει επισκέπτονται τακτικά το χωριό. Η πιο μεγάλη συγκέντρωση γίνεται στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής, που γιορτάζει το πανέμορφο ξωκλήσι που ευρίσκεται 1,5χλμ. από το χωριό (θεση Αλώνια). Μετά το παραδοσιακό εκκλησιασμό ακολουθεί μεγάλο πανηγύρι οπου το βράδυ συγκεντρώνονται όλοι στην πλατεία του χωρίου για να γλεντήσουν με τις οικογένειές τους, με τα ξενιτεμένα αδέλφια σαν τα πρώτα χρόνια που όλοι ήταν μαζί. Τα ψητά, το άφθονο κρασί, η μπύρα, το κέφι και η συγκίνηση είναι σε κάθε παρέα. Το πανηγύρι κρατά 3 ημέρες.

Ο μικρός Κωνσταντίνος Ι. Παπαντώνης με το γαϊδούρι 

Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, γεωργία και πολλοί από αυτούς είναι τεχνίτες, οικοδόμοι.

Ευκολίες για την διαμονή των φίλων που θέλουν να επισκεπτούν το χωριό δυστυχώς δεν υπάρχουν, υπαρχει όμως ξενοδοχείο σε ενα χωριό 15 χλμ πιο πάνω την Δίβρη. Υπάρχουν βέβαια ψησταρίες, παντοπωλεία και καφενεία.

Παρακαλώ εάν γνωρίζετε περισσότερα πράγματα γύρω απο την ιστορία του χωριού, της Ορεινής Ηλείας ή κάποιο βιβλίο που αναφέρεται σ'αυτά επικοινωνείστε με τον Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Επιστροφή στην αρχική σελίδα

Page of Papantonis K. Ioannis

Είμαι 38 χρονών, παντρεμένος με δυο παιδιά και έχω γεννηθεί σ΄ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Ηλείας στην δυτική Πελοπόννησο που λέγεται Αντρώνι. .

Επιστροφή στην αρχική σελίδα

Page of Papantonis K. Ioannis

I'm 36 years old, married with two children. I'm from a beautiful village, Antroni, located on the mountains of the district of Ilia. The purpose of this page is to collect and present information about my village who's history has not been officially recorded.

Βρύση

Return to home page

ANTRONI Η σελίδα αυτή θα γράφει νέα του χωριού καθως και διάφορα σχόλια που θα κάνουν χωριανοί επώνυμα και άφορουν το χωριό.

Αν εχει κανεις καλές φωτογραφίες και θέλει μπορεί να τις στείλει να τις βάλουμε

Προς το παρών δεν υπάρχουν νεα αργότερα ίσως!!!!!!!!!

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Επιστροφή στην αρχική σελίδα

ANTRONI

Το γαιδούρι και το σκυλί του +Κώστα του Μούλου

There is a village in the mountains of Ilia, located in the most southern part of continental Greece. It is 40 Km from Pirgos, capital of Ilia and about 70 Km from Patra, the biggest city of Peloponissos. It is also very close to the ancient city of Olympia.

It is surrounded by a forrest with big trees, big gorges and two small rivers.

The history of the village begins in ancient times when it belonged to largrer area with the name Lasion. This name will be used again under the new project of the Greek government whos goal is to join small villages into larger communities.

The village evolved during the Othoman Empire and in later years. The people of the village participated in the fight against the Turkish rule. Many of them died and became heroes . In addition the people of the village fought and died during the second world war

In the most recent years many locals migrated both to foreign countries and to the industrialized cities of Greece. The current population is about 300. During the Summer time, national holydays the emigrants visit their village

Most people prefer to visit during the grand festival on the 26th of July when the village celebrates the name day of Saint Paraskevi. All, villagers and visitors go to the chapel of Saint Paraskevi outside the village to attemd the ceremony. At night everybody gathers in the center of Antroni to participate in the Grand Festival. Local musicans play greek music, wine and beer are consumed liberaly and a lot of pork , goat and lamb barbecues. The festivities last three days. During the daytime gipsies in small quartets play music outside the houses of the village.

Most of the villagers are farmers, construction workers, blacksmiths,carpenters.

Climate: The climate is cool in the Summer and the Winter is mild.

Facilities: There is one tavern, small markets and alot of traditional cafe. There is no hotel. The nearest hotel is 15 Km away in a village called Divri. Also very close are the hotels and the facilities on Ancient Olympia

Please contact theΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. if you have any further information or books concerning the history of the village, the surounding area, true and funny stories.

Return to home page

Δάσκαλοι που δίδαξαν στο δημ. σχολείο Αντρωνίου (1903 - 2008)

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 18 Οκτωβρίου 2020

του Κώστα Παπαντωνόπουλου-Πλιέγκα 

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας της περιόδου που εξετάζουμε, αφορά στο διδακτικό προσωπικό. Τα στοιχεία που διαθέτουμε δεν είναι πλήρη και ιδίως ως το 1903 που λειτούργησε το κτήριο του σχολείου. Λιγοστές είναι οι πληροφορίες που έχουμε αλλά καταβάλουμε προσπάθειες και συνεχώς εμπλουτίζονται. Για την περίοδο 1903-1960 τα στοιχεία προέρχονται από κάποια αρχεία του σχολείου και από προφορικές μαρτυρίες παλιών μαθητών, των πατεράδων και των παππούδων μας.

Οι δάσκαλοι κατά τον 19ο αιώνα ήταν ποικίλης προέλευσης. Ήταν οι πτυχιούχοι διδασκαλείου αυτοί που πήραν την άδεια να ασκήσουν το επάγγελμα κατόπιν εξέτασης σε ειδική επιτροπή, οι λεγόμενοι γραμματοδιδάσκαλοι που γνώριζαν τις στοιχειώδεις γνώσεις: γραφή, ανάγνωση και αριθμητική. Ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του δήμου προσλαμβάνονταν και η παραμονή τους στη θέση τους εξαρτιόταν τόσο από τα οικονομικά του δήμου ή της κοινότητας όσο και από την εκτίμηση των κατοίκων.

Από την ίδρυσή του Δ. Σ. έως ότου έκλεισε οριστικά, έχουν διδάξει αρκετοί δάσκαλοι:

Το έτος 1903-1905 ο διδάσκαλος Χρίστος Παπαδημητρίου από το Βιδιάκι Γορτυνίας,

Το έτος 1905-1910 ο διδάσκαλος Θεόδωρος Παπαμάρκου από τη Βάχλια Γορτυνίας,

Το έτος 1910-1915 ο διδάσκαλος Γεώργιος Κωνσταντινόπουλος εκ Σοπωτού Καλαβρύτων,

Το έτος 1916 ο διδάσκαλος Ιωάννης Φραγκούλης^[1] από το τότε Δούκα Λαμπείας.

Το έτος 1918 ο διδάσκαλος Ιωάννης Κουραντζής από τη Στρέζοβα Γορτυνίας,

Το έτος 1919 ο Ιωάννης Τρίγκας από την Δίβρη,

Το έτος 1920-1932 ο Κωνσταντίνος Καρυανός^[2] Γραμματοδιδάσκαλος από την Δίβρη,Φωτ απο τον πατριώτη μας Δημήτρη Κότσαλη γιό του Γιάννη (Ζαΐμη)  από τις Η.Π.Α.- Οmaxa, Nebraska. Η φωτογραφία είναι γύρω στα 1927 στο δημοτικό σχολείο Αντρωνίου με τον δάσκαλο Καριανό.

Το έτος 1932-1933 ο Σπήλιος Τεμπέλης^[3] από τα Καστριά Καλαβρύτων,

Περισσότερα...

ΟΙ ΒΑΓΕΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΛΕΙΝΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΕΝΤΖΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΡΜΕΝΑ

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 17 Οκτωβρίου 2020

του Κώστα Παπαντωνόπουλου - Πλίεγκα

Το χωριό Κλειντιά (Κλεινδιά) Ωλένης από τουρκοκρατίας απ’ ότι γνωρίζουμε, φημιζόταν για τους εξαίρετους και επιδέξιους τεχνίτες - κατασκευαστές βαρελιών και βαγενιών, τους ονομαστούς βαρελάδες και βαγενάδες. Η βαρελοποιία  σ’ αυτό το μικρό και ασήμαντο χωριό αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό και η φήμη των μαστόρων διευρύνθηκε όχι μόνον στα γύρω χωριά της βόρειας Ηλείας, αλλά και στον Ηλειακό κάμπο, στην Γορτυνία, στα Καλαβρύτοχώρια ακόμη και ως την νήσο Ζάκυνθος.

Σήμερα οι βαρελάδες δεν υπάρχουν πια αλλά και η πολιτεία δεν έκανε κάτι για να διατηρηθεί και να σωθεί αυτό το επάγγελμα ούτε φρόντισε να δημιουργήσει ένα μουσείο με αναφορά στην σπουδαία τέχνη των βαρελιών και βαγενιών με την μακρόχρονη δράση.

Μετά την επανάσταση του 1821 δυο βαρελάδες, οι Σταυροπουλαίοι, είχανε μια παραγγελιά να σάξουνε πέντε βαγένια 12άρια, δηλαδή 12 βαρέλες το καθένα. Η κάθε βαρέλα αντιστοιχούσε σε 60 οκάδες κρασί.

Ο Χρυσαντάκης ο Σκέντζης από τη Γιάρμαινα ήτανε γυρολόγος και τσαμπασάκος. Στην Γαστούνη που ήτανε κάτου στον κάμπο, είχε ένα φίλο νοικοκύρη με πολλά αμπέλια και ζωντανά που τόνε λέγανε Σίμο. Νοικοκύρης με τα ούλα του και λεφτάς, οι παράδες του ήσαντε μπαουλιάρηδες.

Περισσότερα...

Νικόλαος Κ. Ρετσινάς 1936 - 2020

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 13 Οκτωβρίου 2020

Έφυγε τα ξημερώματα της Τρίτης 13.10.2020 ο Νικόλαος Ρετσινάς του +Κων/νου και της +Δήμητρας που γεννήθηκε πριν 84 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Τρίτη στις 16.30 στην Θεσσαλονίκη.

Στην κόρη του Δήμητρα, στα αδέλφια του Μαρία, Βασιλική στα εγγόνια και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Δεν άντεξε η καρδιά του Νίκου την απώλεια του αδελφού του που έφυγε πριν 17 μέρες όπως μας ενημέρωσε η αδελφή του η Βάσω.

Ο Νίκος έφυγε από το Αντρώνι την δεκαετία του πενήντα και δούλεψε για λίγα χρόνια στην εταιρία Wella του συμπατριώτη μας Κώστα Λαζαράκη ως πωλητής - πλασιέ σε προϊόντα ομορφιάς.

Ύστερα ακολούθησε τα αδέλφια του +Βασίλη και +Ανδρέα στην Θεσσαλονίκη και έμεινε εκεί για περίπου εξήντα χρόνια. Ασχολήθηκε με το εμπόριο ενδυμάτων, δημιούργησε μαγαζιά και έκανε μεγάλη προκοπή.

Ο Νίκος ήταν ευχάριστος τύπος με χιούμορ, αστεία και πλάκες που έκανε όπως φαίνεται από αφηγήσεις που έχουμε καταγράψει από συμμαθητές και φίλους του. Ήταν επίσης καλός συμπατριώτης, ενδιαφερόταν και αγαπούσε το Αντρώνι και πριν την περιπέτεια με την υγεία του τον βλέπαμε πολύ ταχτικά στην πλατεία, εκεί που είναι και το πατρικό του.

Καλό του ταξίδι!

Κώστας Παπαντωνόπουλος - Πλιέγκας

Σχόλια στο fb:

Περισσότερα...

"Μάνα μη με καταριέσαι" (Το τραγούδι του Κουμανιώτη)

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 11 Οκτωβρίου 2020

 Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος Οκτώβρης 2020

Η ιστορία του τραγουδιού.

Γύρω στο 1933 στο Σκιαδά Αχαΐας ένας δικός μας, ο Κώστας Κουμανιώτης βρήκε την αδελφή του σε σεξουαλικές περιπτύξεις με τον καλύτερο φίλο του.

Φίλο αδελφικό μας αναφέρει στην αφήγησή του ο μπάρμπα Βασίλης Πανούτσος την Κυριακή, ‎6 ‎Σεπτεμβρίου ‎2009 στο σπίτι του στο Αντρώνι.

Τους σκότωσε ο Κουμανιώτης και τους δύο, αλλά με τρεις μπιστολιές την αδελφή του και ύστερα όπως είναι φυσικό κατέληξε στην φυλακή. O μεγάλος του καημός όμως δεν ήταν "της φυλακής τα σίδερα" αλλά η πληγωμένη μάνα του που χτυπιόταν, έκλεγε και καταριόταν για την απώλεια της τσούπα της.

Τους στοίχους που περιγράφουν όλο το ιστορικό με τα πραγματικά γεγονότα, τους έγραψε ο Κουμανιώτης στην φυλακή, κατά την διάρκεια της προφυλάκισής του όπου και έγιναν τραγούδι σε δίσκο γραμμοφώνου με τον τίτλο: "Μάνα μη με καταριέσαι"!

Με την έναρξη της δίκης στο κακουργιοδικείο, οι δικαστές επέτρεψαν στην υπεράσπιση να ανεβάσει στην έδρα το γραμμόφωνο για να παίξει το τραγούδι του κατηγορούμενου. Όταν οι δικαστές άκουσαν το τραγούδι, τους «άγγιξε» και στην συνέχεια τον αθώωσαν παμψηφεί. Ήταν διαφορετικές οι τότε συνθήκες και τα εγκλήματα περί τιμής έπεφταν συνήθως στα μαλακά.

Όπως μας αφηγείται ο μπάρμπα Βασίλης στο βίντεο, το τραγούδι αυτό το γνώριζε μόνον ο μπάρμπας μου ο Νίκος Παπαντώνης στο Αντρώνι που το τραγούδαγε κιόλας πολύ καλά: https://www.youtube.com/watch?v=dE_3TyG1fQo&t=217s

Για την ιστορία ο τραγούδι "Μάνα μη με καταριέσαι" μαζί με το τραγούδι “Ο σερέτης” αποτελεί τον πρώτο δίσκο του Γιώργου Κάβουρα, το 1935.

[Δίσκος Parlophone B-21846 / GO-2334]

Το τραγούδι όπως είπαμε και παραπάνω το έγραψε ο Κώστας Κουμανιώτης και φωνογραφήθηκε το 1935.. Η σύνθεση είναι του Κώστα Σκαρβέλη και το ερμήνευσε ο Γιώργος Κάβουρας.

Του Κουμανιώτη (Τραγούδι)

Περισσότερα...

Παναγιώτα Ν. Στεργιοπούλου (1944-2020) Κατσαρού Αντρωνίου

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 08 Οκτωβρίου 2020

‘Έφυγε την Τετάρτη 07.10.2020 η Παναγιώτα Στεργιοπούλου - Ντάνου, σύζυγος +Νίκου (Σεϊντή) που γεννήθηκε πριν 76 χρόνια στο Σκιαδά Αχαΐας.

Η κηδεία της θα γίνει σήμερα Πέμπτη στις 12.30 στο Αντρώνι.

Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας, στα 7 παιδιά της Δημήτρη, Λεωνίδα, Αθανάσιο, Κωνσταντίνο, Νικολίτσα, Κατερίνα, Ολυμπία και σε όλους τους συγγενείς του.

Η ενημέρωση προέρχεται από τον φίλο της σελίδας, Γιώργο Μαρκόπουλο από τη Γιάρμενα.