ΜΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Ο αείμνηστος Ιερώνυμος Βογιατζής σχολάρχης της Δημητσάνας έλεγε χαρακτηριστικά για τους Γορτύνιους.
Ακούστηκε σε όλη την τότε Εθνική Γορτυνία κραυγή:
Άρον! Άρον! Σταύρωσον Αυτόν!
Οι κομπολογάδες Ακοβίτες έκαμαν συνέδριο των ανόμων. Οι λάτρες της Ελευσινίας Δήμητρας έστειλαν τους ψευδομάρτυρες (Ζατουνίτες). Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωσαν την απόφαση. Οι Βυτιναίοι έφαγαν τον γάιδαρο όπου κάθονταν ο Ιησούς όταν εισήλθε εις τα Ιεροσόλυμα. Οι Μαγουλιανίτες υλοτόμησαν τα τρία δένδρα. Οι Βαλτετσινιώτες κάρφωσαν τον σταυρόν. Οι Στεμνιτσιώτες έφτιαξαν τα καρφιά και έκοψαν τα τριάκοντα αργύρια. Οι Βλογγιώτες και Παραλογγίτες πλέξανε το ακάνθινο στεφάνι. Οι Λασταίοι ετοίμασαν την ψεύτικη πορφύρα.. οι Ζυγοβιτσιώτες τον έχρισαν με λάδι βασιλέα των Ιουδαίων. Οι Δημητσανίτες τον σταύρωσαν. Οι Τροπαιάτες έστησαν το τρόπαιο των δύο ληστών. Στην Αφισκαριά της Ζάτουνας κρεμάστηκε ο Ισκαριώτης. Οι Ατσιχολίτες πότισαν τον Ιησού με χολή και ξύδι. Οι θερμόαιμοι Θελπουσιώτες τον τρύπησαν με την λόγχη. Οι Λαγκαδινοί έκτισαν τον Τάφο Του. Οι Κωνστανταίοι Παλουμπαίοι απάρτιζαν την κουστωδία. Οι Ρεκουναίοι διαμοίρασαν τα ιμάτια για πάρτη τους......και ο κόσμος πίστευε.
Έτσι τότε συνέταξαν το ποίημα:
Οι καλοί μας Καλλιαναίοι μάρτυρες παρουσιάζουν.
Κι όλοι τους προς τον Πιλάτον Άρον σταύρωσον φωνάζουν.
Οι σκληροί Δημητσανίτες, εσταύρωσαν το Χριστό,
ναι αυτοί οι μπαρουτάδες τον πανάγαθο Θεό.
Από εκεί οι Στεμνιτσιώτες πέντε κάμανε καρφιά
και του βάλανε στα πόδια και στα χέρια, στην καρδιά.
Από κάτω οι Παλουμπαίοι, πού 'ναι και καπεταναίοι
έκαμαν την κουστωδία, ήτοι την αστυνομία.
Οι γεροί Μαγουλιανίτες έκαμαν και το σταυρό
υλοτόμοι όπου είναι να σταυρώσουν το Χριστό.
Οι θερμόαιμοι Ραχαίοι κάμουν τον παλληκαρά
εχτυπήσαν το Χριστό μας στην Αγία πλευρά.
Πέρα στην Αφουσκαραία τον κακό Ισκαριώτη
κρέμασαν σ' ένα πουρνάρι τον Ιούδα τον προδότη.
Οι καλοί Ατσιχολίτες τον επότισαν χολή
όταν τους παρακαλούσε τους ζητούσε για να πιή.
Τέλος οι κομπολογάδες βγάλανε διαταγή
δηλ. οι Τροπαιάτες ο Χριστός να δικασθή.
Μα κι αυτοί οι Λαγκαδινοί μας με πετρούλες και λιθάρια
το μνημείο του Χριστού μας έκαναν τα παλληκάρια.
Οι πτωχοί οι Ρεκουναίοι που 'ναι και διακονιαραίοι
εμοιράσανε τα ρούχα και του πήραν τα παπούτσια.
Κι' επιστέψαμε πια όλοι στην παράδοση αυτή
πως εφάνηκε ο κόσμος βάρβαρος στον λυτρωτή.