«Εσείς βουνά μου όμορφα…» με τους Βασιλάκη και Βασίλη Σίνο
Ωρέ εσείς βουνά μου, όμορφα
Ν' εσείς βουνά μου όμορφα, βουνά μου παινεμένα
Ωρέ μην είδατε τον αρνητή
Μην είδατε τον αρνητή, τον ψεύτη της αγάπης
Ωρέ με γέλασε με φίλησε
Με γέλασε με φίλησε μου είπε πως θα με πάρει
Ωρέ και τώρα μα παράτηκε
Και τώρα με παράτηκε δεν ξέρω τι να κάνω.
Τραγούδι της αγάπης σε μοραΐτικη παραλλαγή και σε ρυθμό τσάμικο, που μεταφέρει εικόνες του παλιού καλού καιρού όταν οι νέοι έδιναν όρκο αγάπης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ποιητικό κείμενο αναφέρεται στους αρνητές τους ψεύτες της αγάπης που έδιναν όρκους αλλά δε τους τηρούσαν.
Η κόρη στο τραγούδι, απευθύνεται στα χιονισμένα ψηλά βουνά του Ωλονού και ρωτάει να της πουν που κρύβεται ο αγαπητικός της.
Ρωτάει γι' αυτόν που την εγκατάλειψε, γι' αυτόν που αρνήθηκε την αγάπη της και όσα της υποσχέθηκε.
Αυτόν που ερωτεύτηκε παράφορα που με τη γοητεία του την μάγεψε και με τα λόγια του την πλάνεψε.
Ρωτάει απεγνωσμένα τα όμορφα και παινεμένα βουνά να της πουν γι' αυτόν τον αρνητή, τον ψεύτη αγαπητικό της που ορκιζόταν και έλεγε ότι ποτέ δεν θα την αφήσει.
Αυτόν που όταν την φιλούσε της έλεγε, ότι, την αγάπη του για αυτήν δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Αυτόν που την γλέντησε, την γέλασε και την απαράτησε σαν καλαμιά στον κάμπο.
Ο όρκος ήταν ιερός, μα σε πολλά γνωμικά και παροιμίες που μας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα πιστοποιείται ότι πάντοτε δεν πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά. Οι υποσχέσεις που δίνονται την στιγμή του έρωτα συγχωρούνται και δεν εμπίπτουν σε κανόνες και τιμωρίες επειδή οι ερωτευμένοι δίνουν όρκους της στιγμής που αμέσως ξεχνούν δηλαδή ορκίζονται με το παραμικρό.
"Όρκος αφροδίσιος (της Αφροδίτης) συγχιγνώσκεται". Ο ερωτικός όρκος συγχωρείται. Όρκους εγώ γυναικός εις ύδωρ γράφω. Σοφοκλής, 496-406 π. Χ.
Ο αρχαίος Φιλωνίδης λέει ότι: «Όρκους δε μοιχών, εις τέφραν εγώ γράφω». «Αφροδίσιος γαρ όρκος ουκ εμποίνιμος»: Ο όρκος που δίνεται για τον έρωτα δεν σηκώνει τιμωρία. Σοφοκλής, 496-406 π.Χ. Η).
Η Ήρα υποχρέωσε τον Δία να αρνηθεί, με όρκο (αφροδίσιος όρκος), την παράνομη σχέση του με την Ιώ (αγελάδα).
Πολύ αργότερα ήρθε ο λαϊκός ποιητής να το επιβεβαιώσει με την αυθόρμητη έμμετρη σοφία του.
Οι υποσχέσεις του έρωτα ακόμη και σήμερα δίνουν και παίρνουν και δεν έχουν καμία επίπτωση.
Το δημοτικό τραγούδι«Εσείς βουνά μου όμορφα...» ανήκει σε μία σειρά άλλα Ηλειακά τραγούδια που τα εκτέλεσαν οι Αντρωναίοι μουσικοί, Βασίλης Σίνος στο κλαρίνο και Βασιλάκης Σίνος στο βιολί σε εκδήλωση συλλόγου στο κοντινό μας χωριό, Πέρσαινα. Στο τραγούδι είναι ο Νίκος Δημητρακόπουλος. Στο χορό, το χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Πύργου. Η βιντεοσκόπηση έγινε από συνεργείο της ΕΡΤ στα πλαίσια της εκπομπής «Μουσική Παράδοση», με παρουσιαστή τον Παναγιώτη Μυλωνά όπου καταγράφει τα τραγούδια και τους χορούς της Πελοποννήσου. Πηγή: Αρχείο ΕΡΤ.
"Εσείς βουνά μου όμορφα, βουνά μου χιονισμένα.
Μην είδατε τον αρνητή, τον ψεύτη της αγάπης.
Που με φιλούσε κι έλεγε, η αγάπη δεν ξεχνιέται.
Με μάγεψε, με πλάνεψε, μου πήρε την καρδιά μου.
Και τώρα μα παράτησε σαν καλαμιά στον κάμπο"
α) τσάμικο
Ωρέ εσείς βουνά, εσείς βουνά μου όμορφα.
Ν' εσείς βουνά μου όμορφα, βουνά μου χιονισμένα.
Ωρέ μην είδα- τε, μην είδατε τον αρνητή.
Μην είδατε τον αρνητή, τον ψεύτη της αγάπης.
Ωρέ που με φι- λου, που με φι-, λούσε κι έλεγε.
Που με φιλούσε κι έλεγε, η αγάπη δεν ξεχνιέται.
Ωρέ και τώρα μ' α-, και τώρα
μ' απαράτησε.
Και τώρα μ' απαράτησε,
σαν καλαμιά στον κάμπο.
β) της τάβλας
Εσείς βουνά μου πράσινα,
ωρέ βουνά μου χιονισμένα,
μωρέ κι εσείς περιβολάκια μου.
Κι εσείς περιβολάκια μου,
ωρέ με τ' άνθη στολισμένα,
μην είδατε τον αρνητή.
Μην είδατε τον αρνητή,
ωρέ τον ψεύτη της αγάπη
που με φιλούσε κι έλεγε.
Που με φιλούσε κι έλεγε
ωρέ αγάπη δεν αρνιέται
και τώρα μ' απαράτησε.
Κώστας Παπαντωνόπουλος