Έφυγε σήμερα Τρίτη 31.08.2021 ο Κώστας Παπαντώνης (Κάρας) του +Παναή (Τζέλιου) και της +Θεωνιάς που γεννήθηκε πριν 61 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 11.00 στο Αντρώνι.
Στην σύζυγό του Νεκταρία, στα παιδιά του Θεώνη, Παναγιώτη, Χριστίνα , Αντώνη στα αδέλφια του Θανάση, Θεοδώρα, Μαργαρίτα, Ακριβή, Αποστόλη, Δημήτρη και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Ο Κώστας φεύγει πολύ νέος όπως επεσήμανε και μια συμπατριώτισσά μας.Ήταν το στερνοπούλι από τα 9 παιδιά του μπάρμπα Παναή και της θειάς Θεωνιάς.
Τον θυμάμαι πιτσιρικά με το πονηρό χαμογελό του να τριγυρίζει με μια φέτα ψωμί στο χέρι, αλειμμένη με γουρνάλειμα. Κάποια στιγμή τον είδα με σπασμένο το χέρι και βουρ… για τον Μπουλουγούρη να του το σάξει. Κοπάναγε η θειά Ελένη την πράσινη πάστα με την φροξυλιά στο γουδί και άλλα βότανα που μαζί με τα καλάμια που έδενε, χρησίμευε όπως ο σημερινό γύψος. Δεν θυμάμαι…, του το βάλε στραβά το χέρι ο μπάρμπα Λύσανδρος ή το ξανά σπάσε ο ατίθασος Κώστας, θα σας γελάσω. Το χέρι πάντως έμεινε στραβό. Ίσως να το διαπιστώσουμε αργότερα όταν θα μας το διηγείται ο Κάρας σε βίντεο.
Στην Αθήνα ο Κώστας ασχολήθηκε κυρίως με οικοδομικές εργασίες όπου είχε εφεύρει μια πρωτότυπη τεχνική για την εξωτερική περίφραξη. Καλούπωνε την πέτρα και γέμιζε το καλούπι με μπετόν αλλά πριν σκληρύνει το τσιμέντο ξεκαλούπωνε και με το λάστιχο ξέπλενε και εμφανίζονταν οι πελεκημένες πέτρες. Τον παρατηρούσα κάποτε στο χωριό όταν δούλευε με δεξιοτεχνία στο σπίτι του Αντωνάκη (κουνιάδου του) που κάλυπτε με νευρομετάλ διάφορα σημεία στην στέγη και στην συνέχεια με μαεστρία τα σοφάτιζε.
Στις εκλογές, στις πρώτες τις δημαρχιακές, εκεί το 1998 που κάναμε παρεΐτσα στο χωριό, χωρίς να του το ζητήσω, μου έκανε το χατίρι για να με ευχαριστήσει και ήλθε μαζί μου. Στις επόμενες εκλογές…, λάκισε και ίσως να είχε δίκιο.
Μια άλλη φορά, γύρω στο 1990 που συναντηθήκαμε στο Γαλάτσι, άκουσε ότι χρειαζόμουν μια μπετονιέρα για λίγες μέρες. Ο Κώστας αμέσως προθυμοποιήθηκε, την έφερε στο χώρο μου, χωρίς να δεχτεί χρήματα. Δεν ξέρω αν πρόκανα να βγάλω αυτήν την υποχρέωση.
Στις αρχές τις περασμένης δεκαετίες επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο χωριό, κάνοντας οικοδομικές εργασίες και διάφορες άλλες δουλειές. Πριν 5 χρόνια τον συνάντησα τυχαία στο Νιοχώρι Γορτυνίας να ψένει γουρνοπούλες με τον Βάιο. Αργότερα πήρε και ένα μηχάνημα που τύλωνε τα παιδιά του χωριού με λουκουμάδες. Φέτος τον Αύγουστο τον σκεφτόμαστε και οι εγγονές μου για τους λουκουμάδες και ήταν σίγουρα, αισθητή η απουσία του.
Καλό σου ταξίδι Κωστή μου και να είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού μας.