ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ “ΠΟΡΤΑΤΙΦ” ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ! ΑΝΤΡΩΝΙ 2019
Από το antroni.gr σας παρουσιάζουμε την παιδική θεατρική ομάδα «Πορτατίφ» στην παράσταση "Της Μάνας σου... η σύνταξη" που γράφτηκε το 2017 από την Μαρία Κίτρα, είναι επίκαιρη και όπως θα δείτε διαδραματίζεται στο σήμερα.
Πρόκειται για ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική ιστορία για παιδιά κάθε ηλικίας αλλά και για μεγάλους. Τα παιδιά του χωριού άνοιξαν αυλαία την Παρασκευή, 16 Αυγούστου 2019 στο θεατράκι Αντρωνίου και επί σκηνής τα έδωσαν όλα και πέτυχαν προκειμένου να μας διασκεδάσουν.
Εκείνο το βράδυ το χωριό ήταν άδειο αφού το θεατράκι και ο γύρο χώρος ήταν κατάμεστα από μικρούς και μεγάλους που έσπευσαν να παρακολουθήσουν την εξαίρετη παράσταση των παιδιών μας.
Τους στοίχους με αναφορά γύρω από το χωριό μας τους επιμελήθηκε ο γνωστός μας, με το ψευδώνυμο Πατακιάρας.
ΤΟ ΑΝΤΡΩΝΙ ΠΡΙΝ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ (Βίντεο)
Εικόνες από το Αντρώνι και την γύρω περιοχή πριν 50 χρόνια περίπου.
Έψαχνα να βρω κάποια παλιά πρόσωπα (στα αρχεία) να τα στείλω στα παιδιά τους και όταν έπεσα απάνω στους καλλιεργημένους πρόποδες του Ωλενού είπα να σας δείξω την τεράστια διαφορά από τότε ως σήμερα, 50 χρόνια πίσω.
Το βίντεο ξεκινάει από την Κολώνα, (περιφερειακά του χωριού) δείχνει τους βράχους στο Κούτι, την Λίμνα και τα χωράφια εκεί που είναι όλα σπαρμένα.
Δείχνει και εικόνες από το χωριό, τον μπάρμα +Λύσανδρο Παναγόπουλο (Μπουλουγούρη), την εκκλησία, το σπίτι μου και στο μπαλκόνι ασβεστομένοι τενεκέδες που τους στόλιζαν μενεξέδες, βασιλικοί και τσετσέκια.
Παραπάνω, στου Μπερλιεκούτσι, η θειά +Μαριγώ η Μπαφιώλαινα έρχεται «κουνάμενη σεινάμενη» σαν παιδούλα. Είχε κι άλλα πρόσωπα, πολλά, γιομάτος ο τόπος ήταν τότε αλλά τα έβγαλα να μην σας ψυχοπλακώσω, εξάλλου άλλο θέλω να δείξω.
Τότε υπήρχε παντού ζωή, όλα τα χωράφια ήταν σπαρμένα, με βιολογικά προϊόντα όπως τα λέμε σήμερα.
Όπου υπήρχε ελεύθερος χώρος τον έσπερναν με τα ζα τους ή το ξινάρι, ακόμη και γύρω από τις πέτρες καλλιεργούσαν.
Ο Παλιόμυλος όλος σπαρμένος με ζαρζαβατικά, τα βουνά ο Αλεσώσης, το Αραμανώλη, το Μπαρμποτιάνικο, η Στέρνα, οι λάκες όλες ακόμη και κάτω στο Γιαρμεναίικο και οι κήποι κάτω από τα Ζηραίικα σπαρμένα.
Σήμερα…, πλήρη εγκατάλειψη. Δασώσανε όλα. Το σπάρτο ξεπερνάει τα δυο τρία μέτρα. Δεν «ευλογάει» τίποτα, ερημιά παντού και στα σπίτια θα λαλούν κουκουβάγιες.
Εικόνες από παλιό υλικό και από το καλοκαίρι του 2019
www.antroni.gr 2020
Κώστας Παπαντωνόπουλος
14.08.2019 Αντρώνι τραγούδια - Βίντεο
Σύντωμα... βίντεο εδώ!
Ο Κώτσος (Παναγιώτης Κότσαλης)
"Ο Κώτσος"
Τραγούδι φλογέρα ο Παναγιώτης
Τουμπερλέκι: ο Βάιος Κότσαλης
14.08.2019
www.antroni.gr
Καταγραφή: Κώστας Παπαντωνόπουλος
Επιστροφές- καταστροφές Τραγούδι: Πάκης Λαζαράκης 14.08.2019 , Αντρώνι Πλατεία
Κώστας Παπαντωνόπουλος www.antroni.gr
Κώστας Παπαντωνόπουλος www.antroni.gr
Κώστας Παπαντωνόπουλος www.antroni.gr
Κώστας Παπαντωνόπουλος www.antroni.gr
1960 ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗΣ ΣΤΗ ΦΟΛΟΗ
Ντοκιμαντέρ του 1960 στα χωριά του Οροπεδίου Φολόης
Είναι μια βουβή ταινία οκτώ περίπου λεπτών super 8mm της Κλειώς Μποσταντζόγλου, μια γλυκιά ανάμνηση από τα χωριά του Οροπεδίου λίγο μετά τον πόλεμο που βρήκαμε στο Hellenic Archives.
Σε αυτή την ταινία απεικονίζονται βρύσες με τρεχούμενα και γάργαρα νερά, όμορφα πέτρινα κτήρια, χαγιάτια και ξύλινες σκάλες που σπανίζουν πλέον, άνθρωποι του τόπου μας, τσορομπίλια, ενδυμασίες, εικονοστάσια, γάμοι και τραπέζια, χαρές με παραδοσιακά όργανα, στάνες και κονάκια ξύλινα.
Μας δείχνει επίσης, μανιτάρια της Κάπελης, ελεύθερο άλογο, πρόβατα, γουρούνια και την κατσίκα που μόλις γέννησε.
Ακόμη φαίνονται τα βουνά μας από τη θάλασσα. Ο χιονισμένος Ερύμανθος (Ωλονός), τα Αρκαδικά βουνά, το ελατοδάσος της Δίβρης και το οροπέδιο Φολόης.
Τέλος, το ντοκιμαντέρ αυτό προσπαθεί να αναδείξει την επερχόμενη καταστροφή στο δρυοδάσος από τις παράνομες διανοίξεις αφού μας δείχνει διάφορα σημεία της Κάπελης με εκχερσωμένες εκτάσεις και κομμένα δένδρα.
Κώστας Παπαντωνόπουλος
1986, Μ. Παρασκευή στο Αντρώνι (Βίντεο)
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, όταν μάθαμε ότι το ραδιενεργό νέφος (Καίσιο 137) από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ άρχισε να εισέρχεται στην Β. Ελλάδα, το πρωί της 2ας Μαΐου του 1986. Ο εφιάλτης συνέχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα και το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου 3 Μαΐου του 1986 την κάλυψε ολάκερη, με διαφορετικές εντάσεις ανά περιοχή και ώρα. Η ραδιενεργός μόλυνση εντάθηκε την Δευτέρα του Πάσχα και παρέμεινε πάνω από τη χώρα μας τουλάχιστον μέχρι την 9η Μαΐου του 1986.
Εκεί κοντά στο Θεριστή, περίμενα να γεννηθεί ο Μιχάλης μου και έτρεχα σαν τρελός στα φαρμακεία και στα super market, να βρω πρώιμα γάλατα που δεν θα είχαν επηρεαστεί από το κακό που βρήκε τον τόπο. Αυτή η εξάπλωση της ραδιενέργειας δημιούργησε πολλά προβλήματα στη χώρα μας και κυρίως στη Β. Ελλάδα. Τα σημάδια αυτής της κατάρας που «θερίζει» συνεχώς, είναι σήμερα πιο έντονα σε αρκετούς από εμάς που υποφέρουμε από τη γνωστή μάστιγα που δημιούργησε η έκρηξη στο Τσερνομπίλ.
Τότε ήταν που είχα αγοράσει τη δεύτερη κάμερά μου, την οποία έστησα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με δυνατό προβολέα που φώτιζε όλο το προαύλιο της εκκλησίας. Η πρώτη ήταν μια βουβή «SUPER 8», την είχα φέρει από την Αμερική και όλες οι ταινίες της χάθηκαν και μαζί ένα μικρό κομμάτι από την ιστορία του χωριού μας.
Κάποιοι δεν είχαν προσέξει τότε ότι είχε στηθεί βίντεο, αλλά πίστευαν ότι φώτιζα την εκκλησία για τον επιτάφιο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο μακαρίτης ο Κώστας του Παυλή που μου είπε, «ωραία ήταν η βραδιά με τα φώτα που άναψες».
Το βίντεο ήταν πολύ μεγάλο καθ´ ότι η εγγραφή διήρκησε όλο το διάστημα της τελετής. Εδώ όμως, θα δείτε μερικά μόνο λεπτά από τον προαύλιο χώρο, πριν την έξοδο του επιταφίου και το μεγαλύτερο μέρος βασίζεται στην περιφορά του γύρω από την εκκλησία.
Πηγαινορχόμουν τότε μέσα-έξω στην εκκλησία, διότι όπως θα θυμούνται κάποιοι «μικροί», αυτό το διάστημα ήμουν και στο ψαλτήρι.
Στην ταινία φαίνονται τα τότε τσορομπίλια, οι σημερινοί σαραντάρηδες (plus) που ξεκινούσαν την ανάσταση με τα βαρελότα, από την Μ. Πέμπτη. Πρωτοστατούσε και η αφεντιά μου στα βεγγαλικά, αλλά διαφωνούσα κάθετα με το να τρομάζουμε τις γυναίκες και τα μωρά, με αποτέλεσμα να μην «ευλογάει», γυναίκα στην Ανάσταση. Επίσης έχω εκφράσει αρκετές φορές την άποψη, η Ανάσταση να γίνεται εκτός ναού, όπως σε όλη τη χώρα και τα βεγγαλικά να πέφτουν στο ρέμα. Οι παπάδες όμως και όσοι περιστρέφονται γύρω από αυτούς είχαν πάντα άλλη άποψη «για ευνόητους λόγους», όπως είπε και ένας φίλος. Όταν τον ρώτησα τι εννοείς, είπε λακωνικά: και να χαθεί η χαρά του «δίσκου»; Τα συμπεράσματα δικά σας! Είναι ευτύχημα που δεν έχουμε ακόμη κάποιο σοβαρό τραυματισμό ή κάτι χειρότερο, γιατί απλούς τραυματισμούς είχαμε.
Παρατηρούμε με νοσταλγία στο βίντεο τα πειράγματα των συγχωριανών μας, διαπιστώνουμε πόσο κόσμο είχε τότε το χωριό μας και πόσα (και δεν είναι λίγα), από τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει.
Καλή Λαμπρή!
Κώστας Παπαντωνόπουλος Απρίλης 2018